عدم يقين، نتيجه دورى از عقل‏

اگر ما از خيلى رشته‏ها عقب مانده‏ايم، به خاطر اين است كه در اين باور مشكل داريم. كسانى كه افطارى مى‏دهند، روزه مى‏گيرند، نماز مى‏خوانند، عمره مى‏روند، در كارهاى خير سرمايه گذارى مى‏كنند، اما از نظر قرآن، نه روايت، چقدر خمس بدهكار مى‏شود، چون خمس و زكات دو حقيقت قرآنى هستند، اما نه كارى به سهم امام دارد و نه به مرجع تقليد و روايات. اين است كه مى‏گويم: ما در اين باور مشكل داريم. چون هنوز آيه سوره انفال در مورد خمس را نتوانسته باور كند. دل‏هاى اكثر ما بيمار است. تا كنون عقل را در كنار قرآن به كار نگرفته‏ايم كه به پروردگار اعتماد كنيم.خدا در قرآن مجيد مى‏فرمايد: «إِنَّكَ مَيّتٌ وَ إِنَّهُم مَّيّتُونَ»
حبيب من! تو مى‏ميرى و امت تو نيز مى‏ميرند. پيغمبر اسلام صلى الله عليه و آله نيز اعلام كرده است كه اكثر امت من، بين شصت تا هفتاد سال مى‏ميرند. ولى ميلياردها پول و ملك و املاك روى هم انبار كرده، اما هنوز باور نكرده كه خدا مى‏گويد: مى‏ميرى. تمام درد ما بر سر همين باور نكردن است، چرا؟ چون عقل به كار گرفته نشده است. آن وقت در مورد پيغمبر عزيز صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد: «ءَامَنَ الرَّسُولُ بِمَآ أُنزِلَ إِلَيْهِ مِن رَّبّهِ» در كمال آرامش و باور است و براساس باور خود دارد زندگى مى‏كند. ما نيز براساس كم باورى داريم زندگى مى‏كنيم، لذا نماز كه مى‏خوانم، اگر عمق نمازم را بشكافند، براى خدا نيست، چون آن هم بر روى باور نيست بلكه مى‏گويم: نكند قيامت و جهنمى باشد و ما را درآن بيندازند؟ ما نماز را بخوانيم كه اگر قيامت بود، ما را به جهنم نبرند. پس آن نماز نيز براى خدا نيست، بلكه بدن ما از آتش نگران است و نماز مى‏خوانيم كه بدن را حفظ كنيم و الا نمازى كه نمازخوان‏ها مى‏خواندند كجا و نماز ما كجا؟