
تذلل در پیشگاه پروردگار
تذلل در پيشگاه پروردگار
̶ الها گناهانم مرا خاموش كرده و سخنم قطع گرديده و دليلى براى دفاع از خود ندارم و من اسير كرده هاى خودم و در گرو عمل خويشم و در خطايايم جبران و از بيرون رفتن از راه راستم سرگردان و در راه خويش مانده ام.
̶ پروردگارا نفس خويش را در جايگاه ذليلان و گناهكاران جاى داده ام در جايگاه انسانهاى بدبختى كه بر تو گستاخى نموده اند و وعده هايت را سبك شمرده اند.
̶ خدايا تو منزهى! به چه جراتى بر تو گستاخى نمودم و به كدام غرورى بر نفس خويش مغرور گشتم؟!
̶ مولاى من بر افتادن با صورت و لرزش قدمهايم به من رحم كن و به بردباريت بر نادانى ام و به احسانت بر بى ادبى من ترحم فرما زيرا كه من به گناه خويش اقرار مى كنم و به خطاهايم معترفم و اينك اين دست و موى جلوى سر من، به درگاهت التماس مى كنم و خود را براى قصاص تسليمت مى نمايم.
̶ الها بر پيرى ام و تمام شدن روزهاى عمرم و نزديكى مرگم و ضعف و درماندگى و بيچارگى ام رحم كن.
̶ مولاى من در آن موقع كه بين من و دنيا جدايى مى افتد بر من رحم كن و يادم را از بين آفريده هايت زايل فرما تا از جمله فراموش شدگانى باشم كه كسى از او ياد نمى كند.
̶ مولاى من هنگامى كه در خانه قبر صورتم و بدنم تغيير مى يابد و اعضاى بدنم از هم جدا مى شوند و بند بندم از هم پاشيده مى گردند بر من رحم كن، اي واى از غفلت من از آنچه درباره من اراده شده است.
̶ مولاى من در هنگام حشر و نشرم در روز قيامت بر من رحم كن و در اين روز مرا همنشين اوليائت و در جايگاه محبانت قرار ده و در جوار رحمتت جايم ده اي خداى جهانيان.