English
اعمال فیلتر
0 نظر
از دعاهاى آن حضرت است در روز عرفه
از دعاهاى آن حضرت است در روز عرفه
o سپاس و ستايش خداى راست كه پروردگار جهانيان است.
o خدايا، سپاس و ستايش تو راست، اى پديد آرنده آسمان ها و زمين، شكوهمند بزرگوار و كرم بخش، رب اربابان، و خداى خدايان، و آفريدگار آفريدگان، و وارث هر چيز، «چيزى مانند تو نيست»، و چيزى از علم تو نهان نيست، و تو به همه چيز احاطه دارى، و بر هر چيز مراقب و نگاهبانى.
o تويى خداى بى همتا كه معبودى جز تو نيست، يگانه يكتا و فرد بى همتا.
o و تويى خداى بى همتا كه معبودى جز تو نيست، بزرگوار كرم بخش، عظيم عظمت فروش، بزرگ بزرگى فروش.
o و تويى خداى بى همتا كه معبودى جز تو نيست، والاى برتر از والا، و سخت كيفر بى همال.
o و تويى خداى بى همتا كه معبودى جز تو نيست، بخشنده مهربان، داناى مصلحت دان و استواركار.
o و تويى خداى بى همتا كه معبودى جز تو نيست، شنواى بينا، و قديم آگاه.
o و تويى خداى بى همتا كه معبودى جز تو نيست، كريم بزرگوار، و دائم پايدار.
o و تويى خداى بى همتا كه معبودى جز تو نيست، نخستين كس پيش از هر نفر، و آخرين كس پس از هر شمار.
o و تويى خداى بى همتا كه معبودى جز تو نيست، در عين بلندى نزديك، و در عين نزديكى بلند.
o و تويى خداى بى همتا كه معبودى جز تو نيست، داراى شكوه و ارجمندى، و لايق بزرگى و ستايشگرى.
o و تويى خداى بى همتا كه معبودى جز تو نيست، كه اشيا را بدون هيچ اصلى آفريدى، و صورت ها را بدون داشتن نمونه نگاشتى، و آفريده ها را بدون وجود الگو پديد آوردى.
o تويى كه هر چيز را اندازه زدى، و هر چيز را در راه هدفش آماده ساختى، و ماسواى خود را تدبير و اداره نمودى.
o تويى كه در آفرينش شريكى ياريت نداد، و در كار خود وزيرى بارى از دوشت برنداشت، و تو را ناظر و نظيرى نبود.
o تويى كه چون اراده كردى خواسته ات حتمى شد، و چون داورى نمودى داوريت عين عدل بود، و چون حكم فرمودى حكمت عين انصاف بود.
o تويى كه مكانى تو را در بر نگرفته، و قدرت و حجتى در برابر قدرت و حجتت پايدار نبوده، و بيان و برهانى تو را عاجز ننموده است.
o تويى كه هر چيز را يك يك به شمار آورده اى، و براى هر چيز پايانى نهاده اى، و هر چيز را اندازه زده اى.
o تويى كه خردها از شناخت حقيقت ذاتت قاصر، و فهم ها از دانستن چگونگى ات عاجز است، و ديدگان جا و مكان تو را در نيافته است (زيرا جا و مكان ندارى).
o تويى كه حدى برايت نيست تا محدود باشى، و به شكل و شمايل در نيايى تا در آن شكل موجود باشى (يا تو را در شكل و صورتى يابند)، و فرزند نياورده اى تا خودت هم فرزند كسى باشى.
o تويى كه ضد ندارى تا با تو مخالفت ورزد، و همتا ندارى تا با تو در دارايى بيشتر رقابت كند، و مانند ندارى تا با تو به معارضه پردازد.
o تويى كه بى مثل آفريدى و نو آوردى، و پديد كردى و تازه آفريدى، و آنچه ساختى نيك بساختى.
o پاك خدايا! چه والاست شأن تو، و چه بلند است در مكان ها مكان تو (كه ميان حق و باطل فرق مى نهد)!
o پاك خدايا! خداى لطيفى كه چقدر لطيفى، و رئوفى كه چقدر رئوفى، و حكيمى كه چقدر آگاهى!
o پاك خدايا! اى پادشاهى كه چه شكست ناپذيرى، و بخشنده اى كه چه دارايى، و بلند مرتبه اى كه چه والايى! تويى داراى شكوه و ارجمندى، و لايق بزرگى و ستايشگرى.
o پاك خدايا! دستت را به نيكى ها گشوده اى، و هدايت از نزد تو شناخته مى شود، پس هر كه براى دين يا دنيا جوياى تو باشد تو را خواهد يافت.
o پاك خدايا! هر كه مشمول دانايى توست در برابرت فروتن است، و هر چه زير عرش توست در برابرت سر به زير دارد، و همه آفريدگان براى تسليم در برابر تو سر به فرمانند.
o پاك خدايا! نه حس مى شوى، نه لمس و مس مى گردى، نه نيرنگ مى خورى، نه از مقامت بركنارى مى شوى، نه نزاع و كشمكش و بگو مگو را برمى تابى، نه فريب مى خورى و نه مكرى در تو اثر مى نهد.
o پاك خدايا! راهت استوار و غير لغزنده، و كارت هدايتگرى است، و تو خود زنده بى نيازى.
o پاك خدايا! گفتارت حكمت آميز، فرمانت حتم، و اراده ات جزم است.
o پاك خدايا! خواستت را رد كننده اى نيست، و كلماتت (سنت هايت) را دگرگون كننده اى نباشد.
o پاك خدايا! اى كه نشانه هايت روشن است، آفريدگار آسمان ها، و پديد آورنده جانداران.
o تو را حمد و سپاس، حمدى كه تا ابد با تو بپايد.
o و تو را حمد و سپاس، حمدى كه همراه نعمتت جاودان باشد.
o و تو را حمد و سپاس، حمدى كه با لطف و احسانت برابرى كند.
o و تو را حمد و سپاس، حمدى بيش از آن اندازه كه تو را راضى سازد.
o و تو را حمد و سپاس، حمدى كه همدوش حمد هر ستايشگر باشد، و شكرى كه شكر هيچ شاكرى به آن نرسد.
o حمدى كه سزاوار جز تو نباشد، و بدان سبب جز به تو تقرب نتوان جست.
o حمدى كه نخستين حمد به آن دوام يابد، و دوام آخرين حمد نيز به سبب آن جسته شود.
o حمدى كه بر مرور زمان ها چند برابر شود، و پياپى بر حجم آن بيفزايد.
o حمدى كه حافظان اعمال از شمارش آن عاجز مانند، و بر آنچه كاتبان اعمال در نامه هاى عمل به شمار آورده اند افزون آيد.
o حمدى كه عرش مجيدت هموزن باشد، و با كرسى بلند پايه ات برابرى كند.
o حمدى كه پاداشش نزد تو كامل باشد، و جزايش همه جزاها را شامل گردد.
o حمدى كه ظاهرش با باطنش بخواند، و باطنش با نيت صادقانه همرا ه باشد.
o حمدى كه هيچ آفريده اى تو را آن گونه نستوده باشد، و احدى جز تو فضيلت آن را نداند.
o حمدى كه هر كس در تكثير آن كوشد يارى شود، و هر كه نهايت تلاش خود را در تكميل آن به كار برد تأييد يابد.
o حمدى كه جامع همه حمدهايى كه آفريده اى باشد، و حمدهايى را كه از اين پس خواهى آفريد در بر گيرد.
o حمدى كه هيچ حمدى نزديك تر از آن به حمدى كه منظور توست نباشد، و هيچ ستايشگرى ستايشگرتر از كسى كه تو را بدان مى ستايد نباشد.
o حمدى كه با فراوانى خود، به كرمت موجب مزيد نعمت باشد، و تو از روى احسان خويش آن را بر روى هم بيفزايى.
o حمدى كه سزاوار ذات گرامى تو، و شايسته عز جلال تو باشد.
o پروردگارا، بر محمد و آل محمد، آن پيامبر برگزيده اختيار شده و گرامى و مقرب داشته شده، برترين درودهايت را فرست، و كامل ترين بركاتت را بر او فروريز، و پربارترين رحمت هايت را بر او روا دار.
o پروردگارا، بر محمد و آل او درود فرست، درودى پاك و پيراسته كه درودى پاك و پيراسته از آن نباشد، و بر او درود فرست درودى فزاينده كه درودى فزاينده تر از آن نباشد.
o پروردگارا، بر محمد و آل او درود فرست، درودى كه او را خشنود كند و بيش از خشنودى او باشد، و بر او درود فرست درودى كه تو را خشنود كند و بيش از اندازه اى باشد كه براى او مى پسنديدى، و بر او درود فرست درودى كه جز آن را براى او نپسندى، و جز او را شايسته آن نبينى.
o پروردگارا، بر محمد و آل او درود فرست درودى كه از مرز خشنودى تو بگذرد، و اتصالش با بقاى تو پيوند خورد، و پايان نيابد چنان كه كلمات (آفريده هاى) تو پايان نمى يابد.
o پروردگارا، بر محمد و آل او درود فرست درودى كه درودهاى فرشتگان و پيامبران و رسولان و فرمانبرانت را هم فراگيرد، و شامل درودهاى بندگان تو از جن و انس و اجابت كنندگان دعوت تو، و جامع درود هر كه آفريده و ايجاد نموده اى از اصناف آفريدگانت باشد.
o پروردگارا، بر او و آل او درود فرست درودى كه همه درودهاى گذشته و حال و آينده را فراگيرد، و بر او و آل او درود فرست درودى كه مورد پسند تو و غير تو باشد، و با آن درودهاى ديگرى پديد آورى كه درودهاى گذشته را با وجود آنها چند برابر سازى، و در گذر ايام چندان بر آن بيفزايى كه آن را جز تو نتواند شمرد.
o پروردگارا، بر پاكيزگان از خاندان او درود فرست، كسانى كه براى امر (دين و دنياى) خود برگزيدى، و آنان را خزانه داران علمت، و نگهبانان دينت، و جانشينان خود در زمينت، و حجت هاى خود بر بندگانت قرار دادى، و به خواست خويش آنان را از هر گونه پليدى و آلودگى به كلى پاك ساختى، و وسيله به سوى خود و راه به سوى بهشت خويش قرار دادى.
o پروردگارا، بر محمد و آل او درود فرست، درودى كه بدان سبب بخشش ها و كرامت هاى خود را بر آنان بسيار سازى، و عطاها و بخشش هاى افزون خود را بر آنان كامل نمايى، و بهره آنان را از نعمت ها و فوايدى كه نصيب شان مى سازى فراوان كنى.
o پروردگارا، بر او و آنان درود فرست، درودى كه اولش نامعلوم، و زمانش بى پايان، و آخرش بى نهايت باشد.
o پروردگارا، بر آنان درود فرست به وزن عرش خود و آنچه در زير آن است، و به گنجايش آسمان هايت و آنچه بالاى آنهاست، و به تعداد زمين هايت و آنچه در زير آنها و ميان آنهاست، درودى كه آنان را هر چه بيشتر به تو نزديك سازد، و مايه خشنودى تو و آنان گردد، و تا ابد به درودهاى ديگرى مانند خود متصل باشد.
o خدايا، تو دين خود را در هر زمانى به امامى تأييد كرده اى كه او را به عنوان نشانه هدايت براى بندگانت، و مشعلگاه در شهرهايت برپا داشتى، پس از آن كه ريسمان او را به ريسمان خويش پيوستى، و او را وسيله رسيدن به خشنوديت قرار دادى، و اطاعت او را واجب شمردى، و از نافرمانى او بر حذر داشتى، و فرمان دادى كه به امرهاى او گردن نهند، و از نهى هاى او بازايستند، و هيچ كس بر او پيشى نگيرد، و احدى از او بازنماند، پس او نگاهدار پناهناگان، و پناه مؤمنان، و دستاويز چنگ زنندگان، و مايه عزت و ارجمندى جهانيان است.
o خدايا، پس شكر نعمت هايى را كه به ولى خودت داده اى به او الهام كن، و مانند همان شكر را درباره نعمت وجود او به ما الهام نما، و او را نزد خويش قدرتى پيروزمند عنايت فرما، و برايش پيروزى آسان فراهم آر، و او را به ستون (قدرت) خلل ناپذير خود يارى رسان، و پشتش را محكم ساز، و بازويش را قوت بخش، و او را تحت نظر خود پاسدارى كن، و در سايه حفظ خويش حفظ فرما، و با فرشتگانت يارى ده، و با سپاس چيره تر خود كمك رسان.
o و به سبب او كتاب و احكام و قوانين و سنت هاى رسول خود را- كه درود تو اى خدا بر او و آل او باد- برپا دار، و به سبب او آنچه را كه ستمگران از نشانه هاى دين تو كشتند (محو كردند) زنده بدار (آشكار ساز)، و زنگار ستم را از سر راهت پاك كن، و خطرها را از سر راهت بردار، و كجروان را از جاده ات بيرون ران، و كسانى را كه مى خواهند راه راست تو را كج نمايند نابود ساز.
o و خوى او را با دوستانت نرم ساز، و دست او را بر سر دشمنانت دراز كن، و مهر و رحمت و عطوفت و دلسوزيش را در حق ما روا دار، و ما را شنوا و فرمانبر او، و كوشاى در راه رضاى او، و ياورانى شتابان به سوى يارى و دفاع از او، و بدين سبب جوياى قرب و نزديكى به خود و رسول خود- كه درود تو اى خدا بر او و آل او باد- قرار ده.
o خدايا، و بر دوستان آنان كه معترف به مقامشان، و پيرو راهشان، و رهرو آثارشان، و چنگ زنندگان به دستاويزشان، و آويختگان به رشته ولايتشان، و اقتدا كنندگان به امامتشان، و تسليم شوندگان فرمانشان، و سخت كوشان در اطاعتشان، و منتظران روزگار دولتشان، و چشم دوختگان به آنانند، درودهاى مبارك و پاك و فزاينده در هر صبح و شام فرست.
o و بر آنان و ارواحشان سلام فرست، و كارشان را بر اساس تقوا سامان ده، و شئون آنان را اصلاح كن، و توبه آنان را بپذير، كه تويى توبه پذير و مهربان، و بهترين آمرزندگان، و ما را در سراى سلامتى (بهشت) در كنار آنان قرار ده، به رحمت خودت اى مهربان ترين مهربانان.
o خدايا، امروز روز عرفه است، روزى كه آن را شرافت و كرامت و عظمت بخشيده اى، رحمت خود را در آن منتشر نموده، و عفو خود را در آن ارزانى داشته، و بخشش خود را در آن فراوان ساخته، و بدان سبب بر بندگانت تفضل نموده اى.
o خدايا، و من همان بنده تو هستم كه پيش از آن كه او را بيافرينى و پس از آفرينشش لطف خود را در حق او تمام كردى، و او را از كسانى قرار دادى كه به دين خود ره نموده اى، و به اداى حق خويش توفيق داده اى، و به ريسمان خويش نگاه داشته اى، و در حزب خود درآورده اى، و به دوستى با دوستانت و دشمنى با دشمنانت ارشاد نموده اى.
o سپس او را فرمان دادى ولى فرمان نپذيرفت، و او را بازداشتى اما بازنايستاد، و از نافرمانى خود نهى فرموده بودى اما به جاى فرمانبرى به كارى كه نهى فرموده بودى پرداخت، اما نه از روى عناد با تو، و نه از روى گردنكشى در برابر تو، بلكه هواى نفسش او را به سوى آنچه تو او را از آن بر كنار داشتى و بر حذر نمودى فراخواند، و دشمن تو و دشمن خودش (شيطان) او را بر آن كار ياد داد، پس به آن كار اقدام كرد در حالى كه تهديدهاى تو را مى دانست و به عفو تو اميدوار و به گذشت تو مطمئن بود، با آن كه او با توجه به عنايت هايى كه به او داشتى سزاوارترين بندگان تو بود كه چنان نكند.
o و اينك اين منم كه خوار و ذليل و فروتن و دلشكسته و ترسان و معترف به گناهان بزرگى كه بر دوش گرفته و خطاهاى سترگى كه مرتكب شده ام، و پناهنده به گذشت و چشم پوشى تو، و پناهنده به رحمت تو، و باورمند به اين كه هيچ پناه دهنده اى نمى تواند مرا از (عذاب) تو پناه دهد، و هيچ بازدارنده اى نمى تواند سپر بلايم از تو باشد، در برابرت قرار دارم.
o پس به چشم عنايت به من بنگر همان گونه كه بر كسى كه موجبات آمرزشت را فراهم آورده مى نگرى، و همان چيزى را به من ببخش كه به كسى كه به خاطر عفو و گذشتت تسليم تو گرديده است مى بخشى، و همان نعمتى را به من ارزانى دار كه بر تو گران نيايد كه آن را به كسى ارزانى دارى كه آمرزش تو را آرزو دارد.
o و برايم در اين روز نصيبى قرار ده كه بدان سبب به بهره اى از خشنوديت دست يابم، و مرا تهيدست از آنچه بندگان پرستشگرت با دستى پر از آن از بارگاهت بازمى گردند باز مگردان.
o و من گرچه كارهاى شايسته اى را كه آنان پيش فرستاده اند پيش نفرستاده ام، اما اعتقاد به يكتايى و بى شريك بودن و همتا و نظير نداشتن تو را پيش فرستاده ام، و از همان درهايى كه فرموده اى از آن درها نزد تو آيند نزد تو آمده ام، و به همان چيزى كه احدى جز به وسيله آن به درگاهت نزديك نمى گردد به درگاهت تقرب جسته ام.
o سپس به دنبال آن توبه و انابه به درگاهت، و اظهار خوارى و شكستگى به بارگاهت، و خوش گمانى به خودت، و اعتماد به آنچه را كه نزد توست آورده ام، و آن را با اميد به تو جفت نموده ام، اميدى كه با وجود آن، اميدوار تو كمتر نوميد مى گردد.
o و از تو چونان گداى خوار ذليل تهيدست نيازمند ترسان پناهنده درخواست نموده ام، و ترس و زارى و پناهندگى و امان خواهى را همراه آن ساخته ام، نه آن كه چون متكبران گردنفرازى كنم، و چون فرمانبران طلبكارانه خود را بزرگ بشمارم، و به پشتيبانى شفاعت شفاعت كنندگان گردنفرازى نمايم.
o و با اين همه من كمترين كمتران، و خوارترين فرومايگان، و چون مور يا كمتر از آنم. پس اى كه در عذاب گنهكاران شتاب نمى كنى، و ناز پروردگاران را با نهيب زدن از خود نمى رانى، و اى كه به لطف خود از لغزش لغزندگان چشم مى پوشى، و به فضل خود خطاكاران را مهلت مى دهى.
o منم آن گنهكار معترف خطاكار لغزشكار.
o منم كه گستاخانه با تو مخالفت كردم.
o منم كه از روى عمد نافرمانى تو نمودم.
o منم كه گناهم را از بندگانت پوشاندم ولى با تو آشكارا به ستيز برخاستم.
o منم كه از بندگان تو ترسيدم و خود را از تو در امان دانستم.
o منم كه از خشم و كيفرت نترسيدم و از عذابت باك نداشتم.
o منم كه بر خود جنايت كرده ام.
o منم كه در گرو بلا و گرفتارى خويشم.
o منم آن كم حياى بى شرم.
o منم آن گرفتار دراز رنج.
o به حق آن كه از ميان خلق خود برگزيده اى و آن كه براى خودت انتخاب نموده اى، به حق آن كه از ميان آفريدگانت اختيار كرده و آن كه براى كار خويش برگزيده اى، به حق آن كه اطاعت از او را به اطاعت از خود متصل كرده اى و آن كه نافرمانى او را چون نافرمانى خود شمرده اى، به حق آن كه دوستى او را با دوستى خود قرين ساخته اى و دشمنى او را با دشمنى خود گره زده اى، امروز مرا فراپوشان با همان چيزى كه فرامى پوشانى با آن كسى را كه براى فرار از گناه به درگاه تو ناليده، و با حال تو به پناه به آمرزش تو آورده است.
o و مرا تحت سرپرستى خود گير همان گونه كه فرمانبران و نزديكان و گراميان درگاهت را سرپرستى مى كنى.
o و شخصا خودت مرا مشمول فضل و عنايت گردان همان گونه كه شخصا مشمول عنايت مى كنى كسى را كه به عهد تو وفا كرده، و خود را به خاطر تو به تعب افكنده، و در راه رضاى تو به رنج و زحمت انداخته است.
o و مرا به خاطر كوتاهى در اداى حقوقت، و تجاوز از حد خود در مورد حد و مرزهايت، و گذر از مرز احكامت مؤاخذه مكن.
o و مرا با مهلت دادنت غافلگير مساز چون غافلگير ساختن كسى كه خير خود را از من دريغ داشته، و با تو در نعمت بخشيدن به من شركت نداشته است.
o و مرا از خواب غافلان، و چرت مسرفان، و خواب آلودگى به خود واگذاشته شدگان بيدار ساز.
o و دلم را به سوى آنچه فرمانبران فروتن را به آن به كار گرفته اى، و پرستشگران را به پرستش واداشته اى، و سهل انگاران را به بركت آن رهايى بخشيده اى متوجه ساز.
o و مرا از آنچه از تو دورم مى سازد، و ميان من و بهره گيرى از تو فاصله مى اندازد، و از آنچه در نزد تو مى جويم بازمى دارد، پناه ده.
o و راه خيرات به سوى خود، و مسابقه به سوى آنها را آن گونه كه فرمان داده اى، و رقابت در آنها را آن گونه كه خود خواسته اى برايم هموار ساز
o و مرا در زمره كسانى كه تهديدهاى تو را سبك مى انگارند و آنان را نابود مى كنى نابود مكن.
o و مرا همراه كسانى كه خود را در معرض خشم و دشمنى تو قرار مى دهند و آنان را هلاك مى سازى هلاك مساز.
o و مرا در شمار كسانى كه از راه هاى تو منحرف شده اند و آنان را ريشه كن مى كنى مكن.
o و مرا از گرداب هاى فتنه نجات ده، و از كام هاى بلا رها ساز، و از غافلگير كردن به سبب مهلتى كه مى دهى، پناه ده.
o و ميان من و دشمنى كه گمراهم مى كند، و دلخواهى كه هلاكم مى سازد، و نقصى كه گرفتارم مى كند جدايى انداز.
o و آن گونه كه روى مى گردانى از كسى كه پس از خشم گرفتن بر او هرگز از او راضى نمى شوى، از من روى مگردان.
o و مرا از اميد و آرزويى كه به تو دارم نوميد مكن تا يأس از رحمت تو بر من چيره شود.
o و چيزى را به من عنايت مكن كه تاب تحملش را ندارم تا پشتم را از بار گران محبت سرشارى كه بر دوشم نهاده اى بشكنى.
o و مرا از دست خود رها مساز مانند رها ساختن كسى كه خيرى در او نيست، و كارى با او ندارى، و حال انابه و بازگشت به درگاهت ندارد.
o و مرا از دور ميفكن مانند دور افكندن كسى كه او را از ديده رعايتت ساقط كرده اى و كسى كه خوارى و رسوايى از سوى تو شامل حال او شده است، بلكه دست مرا بگير و از سقوط در افتادگان، و وحشت بيراهه رفتگان، و لغزش فريب خوردگان، و گرداب هلاك شوندگان نگاه دار.
o و مرا از آنچه طبقات مختلف غلامان و كنيزان خود را (يعنى مردان و زنان) بدان مبتلا ساخته اى سلامت بدار، و مرا به درجات كسانى رسان كه به آنان عنايت داشتى، و به آنان نعمت بخشيدى، و از آنان خشنود گشتى، پس آنان را ستوده و خوشنام زنده داشتى، و سعادتمندانه قبض روح نمودى.
o و طوق دل كندن از آنچه نيكى ها را نابود مى كند و بركات را از بين مى برد، بر گردنم آويز.
o و فكر خوددارى از گناهان زشت و نافرمانى هاى رسوا كننده را بر دلم انداز.
o و مرا به چيزى كه جز از راه تو به آن نتوانم رسيد (امور دنيا) سرگرم مساز تا از چيزى كه جز آن تو را از من خشنود نمى سازد (امور آخرت) بازمانم.
o و دوستى دنياى دون را كه مانع رسيدن به آن چيزى است كه نزد توست، و از جستن وسيله به درگاهت بازمى دارد، و از نزديكى جستن به تو غافل مى سازد، از دلم بكن.
o و خلوت و تنهايى براى مناجات با خودت را در شب و روز، در نظرم بياراى.
o و به من عصمتى ببخش كه مرا به بيم از تو نزديك مى سازد، و رابطه مرا با ارتكاب حرام هايت قطع مى كند، و مرا از بند گناهان بزرگ مى رهاند.
o و مرا پاكى از آلودگى گناه ببخش، و چرك گناهان را از من ببر، و جامه عافيت بر اندامم بپوشان، و رداى عفو و بخشش بر دوشم بنه، و مرا در نعمت هاى فراوانت فراپوش، و فضل و بخشش خود را پى در پى بر من فروريز.
o و مرا به توفيق و پشتيبانيت تأييد كن، و بر داشتن نيت صالح و سخن پسنديده و رفتار نيكو يارى ده، و به جاى قدرت و توان خودت به قدرت و توان خودم وامگذار.
o و مرا در روزى كه براى ديدارت برمى انگيزى سرافكنده مساز، و در برابر دوستانت رسوا مكن، و ياد خودم را از خاطرم مبر، و شكر خود را از من مگير، بلكه ياد خود را در حالات غفلت آن گاه كه حق ناشناسان نعمتت در غفلت به سر مى برند همراه من گردان، و مرا الهام كن كه تو را بر نعمت هايى كه به من داده اى ثنا گويم، و به آنچه به من ارزانى داشته اى اعتراف نمايم.
o و شوق و رغبت مرا به خودت بالاتر از رغبت همه راغبان، و حمد و ستايش مرا در حق خودت بالاتر از حمد و ستايشگران قرار ده.
o و مرا به هنگامى كه سخت به تو نيازمندم به خودم وامگذار، و مرا به جهت كارهاى به ظاهر نيكو (و از حقيقت تهى) كه به پيشگاهت عرضه مى دارم هلاك مكن، و همان گونه كه دست رد بر سينه معاندان خود زدى بر سينه من مزن، زيرا من تسليم فرمان توام، مى دانم كه حجت از آن توست، و تو به بخشش شايسته ترى، و در احسان سود بخش ترى، و تو شايسته آنى كه از تو پروا كنند، و اهل آمرزشى، و تو به عفو كردن شايسته ترى تا كيفر دادن، و به پوشاندن گناهان نزديك ترى تا آشكار كردن.
o پس مرا زندگانى پاك و دلپسندى بخش كه آنچه بخواهم برايم فراهم كند، و به آنچه خواهم منتهى گردد، از جايى كه آنچه تو نمى پسندى نكنم، و آنچه نهى فرموده اى مرتكب نگردم، و مرا چون كسى بميران كه نورش پيشاپيش او و از جانب راستش در حركت است.
o و مرا در برابر خود ذليل كن، و نزد آفريدگانت عزيز دار، و هنگام خلوت با خودت پستم بدار، و ميان بندگانت سربلندم گردان، و مرا از كسى كه از من بى نياز است بى نياز كن، و بر فقر و نيازم به خودت بيفزا.
o و مرا از سرزنش دشمنان، و فرود آمدن بلا، و از خوارى و رنج پناه ده، و مرا در آنچه از من مى دانى غرق رحمت خويش ساز آن گونه كه شخص قدرتمند زير دستش را غرق رحمت خويش مى كند در حالى كه اگر بردباريش نبود او را سركوب مى نمود، و مانند رحم كيفر دهنده بر جرم كه اگر تأمل و درنگش نبود كيفر مى داد.
o و هر گاه خواستى قومى را به فتنه يا آسيبى دچار سازى مرا كه به تو پناه آورده ام از آن فتنه نجات ده، و حال كه در دنيايت مرا در مقام رسوايى به پا نداشته اى در آخرتت نيز مرا در آن مقام به پا مدار.
o و نعمت هاى اولى خود را به نعمت هاى آخرين خويش، و عنايت هاى ديرين خود را به الطاف تازه خويش متصل گردان، و مرا عمر چندانى مده كه دلم سخت شود، و چنانم سركوب مكن كه ارج و آبرويم برود، و به صفت پستى دچارم مساز كه قدر و قيمتم ناچيز گردد، و به عيب و نقصى گرفتارم مكن كه بدان خاطر منزلتم مجهول بماند.
o و مرا چنان وحشت مده كه نوميد گردم، و چنان مترسان كه هميشه هراسان باشم، بلكه هول و هراس مرا از تهديدهايت، و بيم و حذر مرا از اتمام حجت ها و هشدارهايت، و ترس مرا به هنگام تلاوت آيات خود قرار ده.
o و شبم را با بيدار كردنم براى عبادتت، و تنها به شب زنده دارى براى تو پرداختن، و از همه دل بريدن و به تو آرام گرفتن، و آوردن حاجت هايم به درگاه تو، و درخواست هاى مكررم براى آزاد كردن خود از آتش تو، و پناه بردن به تو از عذابى كه دوزخيان در آن به سر مى برند آباد ساز.
o و مرا در سركشى ام كور، و در فرورفتن در گناهم تا مدتى غافل و بى خبر رها مكن، و مرا مايه پندگيران و درس عبرت پذيران و آزمايش بينندگان قرار مده، و در ميان كسانى كه با آنان مكر مى كنى با من مكر مكن، و كسى را جايگزين من مساز، و نامم را تغيير مده (از ديوان نيكان پاك مكن)، و جسمم را دگرگون مساز (به آتش دوزخ مسوزان) و مرا مسخره خود و آفريدگانت مساز، و پيرو چيزى جز خشنوديت قرار مده، و جز براى گرفتن انتقام تو به خدمت مگير.
o و لذت عفو و شيرينى رحمت و خوشى و آسايش و بهشت پر نعمتت را به كامم ريز، و طعم فراغت براى پرداختن به آنچه خود دوست مى دارى با گشايشى كه خود فراهم مى آورى، و طعم كوشش را در راه آنچه موجب قرب به تو و به درگاه توست به من بچشان، و تحفه اى از تحفه هاى خويش را به من ارزانى دار.
o و تجارت اخرويم را سودآور، و بازگشت به قيامتم را بى زيان قرار ده، و مرا از مقام و موقعيت خود بترسان، و به ديدار خويش مشتاق ساز، و مرا به توبه پاك و خالصى موفق دار كه با وجود آن، گناهان كوچك و بزرگى را باقى ننهى، و گناه آشكار و نهانى را بر جاى نگذارى.
o و غل و غش با مومنان را از دلم بركن، و دلم را با فروتنان درگاهت مهربان ساز، و با من چنان باش كه با شايستگان هستى، و مرا به زيور پرهيزگاران بياراى، و برايم نام نيكى در ميان آيندگان و يادى روزافزون در ميان پسينيان قرار ده، و مرا به عرصه پيشينيان برسان.
o و نعمت هاى فراوانت را بر من تمام دار، و بخشش هاى كريمانه ات را پياپى بر من فروريز. دستم را از عطاهاى خود پر كن، و بخشش هاى نيكو و برگزيده ات را به سوى من روان ساز، و مرا در بهشت هايى كه براى برگزيدگانت آراسته اى در جوار پاك ترين اولياى خود قرار ده، و خلعت هاى شريفت را در جايگاه هايى كه براى دوستانت آماده ساخته اى بر اندامم بپوشان.
o و برايم نزد خود آسايشگاهى قرار ده كه با خاطر آسوده در آن بيارامم، و محل بازگشتى كه در آن جاى گيرم و ديده روشن سازم، و مرا به قدر گناهان بزرگ كيفر مكن، و در روزى كه نهان ها آشكار مى شود هلاكم مساز، و هر شك و شبهه اى را از من بزدا، و برايم در راستاى حق از هر رحمتى راهى بگشا، و سهم مرا از بخشش ها به لطف خويش فراوان ساز، و بهره مرا از احسان خود به فضل و بخششت بسيار گردان.
o و دلم را به آنچه نزد توست مطمئن ساز، و عزم و اراده ام را تنها در آنچه از آن توست قرار ده، و مرا به كارى وادار كه برگزيدگانت را به آن وامى دارى، و دلم را به وقت غفلت عقل ها از طاعت خود سيراب ساز، و بى نيازى و پاكدامنى و آسايش و سلامتى و تندرستى و گشايش و آرامش دل و عافيت را برايم گرد آور.
o و كارهاى نيكم را با درآميختن به نافرمانيت از بين مبر، و خلوت هايم را با ورود آزمون هاى فسادانگيزت تباه مساز، و آبرويم را از اين كه دست نياز به سوى احدى از جهانيان دراز كنم حفظ كن، و مرا از طلب آنچه در اختيار فاسقان است دور ساز.
o و مرا پشتيبان ستمكاران، و دستيار و ياور آنان بر محو كتاب خود قرار مده، و مرا از سويى كه خود نمى دانم چنان احاطه كن كه بدان سبب نگاهم دارى، و درهاى توبه و رحمت و رأفت و روزى گسترده ات را به رويم بگشا، كه من از مشتاقان توام، و نعمت دادنت را بر من كامل كن، كه تو بهترين نعمت دهندگانى.
o و بازمانده عمرم را در حج و عمره براى طلب رضاى خودت قرار ده اى پروردگار جهانيان. و درود خدا بر محمد و آل پاك و پاكيزه او باد، و سلام بر او و آنان تا هميشه روزگار.
نظرات کاربران (0)