English
اعمال فیلتر
0 نظر
شرح دعای نهم
اشراق، و ديگر حضرت سجاد عليه السلام شروع نمودند به دعاى اشتياق و خواهش به طلب مغفرت و آمرزش از خداى جل جلاله و فرمود:
«اللهم صل على محمد و آله و صيرنا الى محبوبك من التوبة» يعنى خداوندا، رحمت فرست بر محمد و آل او و بگردان ما را به سوى محبوب و مطلوب تو كه توبه است؛ و «من» بيان محبوبست، و توبه رجوع و بازگشتن است؛ به سوى خدا از همه ى غير خدا از معاصى و در بعضى مراتب و غير آن نيز در بعضى ديگر از مراتب و اين نسبت به اشخاص و اصناف مختلف مى گردد؛ «و أزلنا عن مكروهك من الاصرار» و جدا كن ما را از مكروه تو از اصرار داشتن بر صغائر؛ و در بعضى از نسخ بعد از «من الاصرار» «عن الحوية» واقع شده و آن تعلق دارد به اصرار، يعنى دور كن ما را از اصرار نمودن كه از بدى باشد.
«اللهم و متى وقفنا بين تقصير فى دين أو دنيا» يعنى خداوندا، هر زمانى كه ما ايستاده باشيم ميان تقصير كردن در امور دين و دنيا؛ و «أو» به معنى «واو» است يعنى دو تقصير كرده باشيم يكى در امور دين و يكى دنيا؛ «فاوقع النقص بأسرعهما فناء» يعنى واقع گردان نقصان را به تندترين ايشان از روى فنا و زوال كه امور دنياست، «و اجعل التوبة فى أطولهما بقاء» و بگردان بازگشتن را در درازترين ايشان از روى بقا و استمرار كه امور آخرتست، يعنى همچنان كن كه نقصان و تقصير در امور دنيا واقع شود و توبه و رجوع از تقصير نمودن بر امور آخرت بجاى آيد؛ و دنيا به الف مقصوره است بى تنوين از جهت عدم انصراف.
«و اذا هممنا بهمين يرضيك أحدهما و يسخطك الاخر علينا» و هرگاه قصد و عزم نماييم دو مطلوب را كه راضى كند ترا يكى از آن و بخشم آرد يكى ديگر بر ما، «فمل بنا الى ما يرضيك عنا» پس مايل كن ما را و باء زائده است به سوى آنچه راضى مى كند ترا از ما، «و أوهن قوتنا عما يسخطك علينا» و سست كن قوت و توانايى ما را از آنچه به خشم مى آرد ترا بر ما.
«و لا تخل فى ذلك بين نفوسنا و اختيارها» و مخلى بالطبع درين باب ميان نفسهاى ما و اختيار نفسهاى ما، «فانها مختارة للباطل الا ما وفقت» پس به درستى كه نفوس ما اختيار كننده اند مر باطل را مگر آن چيزى را كه جمع اسباب كرده اي تو براى ما؛ و «فان» به معنى لان تعليلى است؛ «و أمارة بالسوء الا ما رحمت» و امر كننده اند براى ما سوء و بدى مگر آنچه را كه رحم كرده باشى تو براى ما، يعنى از روى ترحم به ما داده باشى؛ و ممكن است كه اماره به معنى ميل كننده باشد و لام به معنى الى باشد و ممكن ست كه موصول در هر مقام به معنى من باشد.
«اللهم و انك من الضعف خلقتنا» خداوندا، به درستى كه از ضعف و ناتوانى خلق كرده اي ما را، «و على الوهن بنيتنا» و بر سستى بنا كرده ابدان ما را و يا با نفوس، «و من ماء مهين ابتدأتنا» و از آب حقير ابتدا نموده ما را و به وجود آورده اى، «فلا حول لنا الا بقوتك» پس قوتى نيست ما را مگر به استعانت از قوت تو، «و لا قوة لنا الا بعونك» و قوتى نيست براى ما مگر به يارى تو؛ و اين جمله عطف تفسيرى جمله ى سابقه ست و يا يكى در امور دنيا و ديگرى در امور آخرت باشد.
«فأيدنا بتوفيقك» پس قوى كن ما را بر كردن امور حسنه به جمع كردن اسباب آن كه از تو باشد، «و سددنا بتسديدك» و محكم كن ما را در امور ما به محكم كردن تو، «و أعم أبصار قلوبنا عما خالف محبتك» و نابينا كن چشمهاى دلهاى ما را از آنچه مخالف دوستى ترا، «و لا تجعل لشى ء من جوارحنا نفوذا فى معصيتك» و مگردان چيزى از اعضاى ما را فرورونده در معصيت تو؛ و ميرداماد اين كلام را از باب قلب دانسته و گفته معنى اش آنست كه مگردان مر معصيت ترا فرورونده در چيزى از اعضاى ما؛ و اين اگر چه درست است ليكن احتياج به آن نيست.
«اللهم فصل على محمد و آله و اجعل همسات قلوبنا و حركات أعضائنا» خداوندا، پس رحمت فرست بر محمد و آل او، پس بگردان رازهاى پوشنده دلهاى ما را و حركات عضوهاى ما را، «و لهجات ألسنتنا و لمحات أعيننا» و گفتهاى پوشيده زبان ما را و نظر پوشيده و خفى چشمهاى ما را، «فى موجبات ثوابك» در چيزهايى كه باعث و موجب ثواب توست، «حتى لا تفوتنا حسنة نستحق بها جزاءك» تا آن كه فوت نشود ما را حسنه اي كه مستحق باشيم به آن حسنه جزاى ترا، «و لا تبقى لنا سيئة نستوجب بها عقابك» و باقى نماند ما را سيئه كه مستوجب باشيم به آن سيئه عقاب ترا.
نظرات کاربران (0)