English
اعمال فیلتر
0 نظر
و از دعاى امام علیه السلام بود، هنگامى كه به كوتاهى نمودن از انجام شكرگزارى اقرار مى نمود
و از دعاى امام عليه السلام بود، هنگامى كه به كوتاهى نمودن از انجام شكرگزارى اقرار مى نمود
- خداوندا همانا كسى به نهايت شكرگزارى ات نمى رسد، مگر آنكه از احسان تو چيزى به دست آورد كه او را شكر (ديگرى) لازم آيد.
- و در طاعت تو هر چند تلاش كند، به جايى نمى رسد، جز آنكه در برابر آنچه شايسته فضل توست، مقصر است.
- پس شكرگزارترين بندگانت از شكر تو، عاجز و عابدترين آنان از اطاعتت، مقصر است.
- هيچ كس در حدّى نيست كه به سبب استحقاقش آمرزشت را ايجاب كند و شايستگى اش رضايت تو را لازم سازد.
- پس هر كس را آمرزيدى، از احسان توست و از هر كه راضى شوى، از فضل توست.
- اندك كارى را كه پذيرفتى، جزا مى دهى و بر اندكْ طاعتى كه از تو شود، پاداش مى دهى. تا اينكه گويا شكرگزارى بندگانت -كه پاداش آنها را لازم گرداندى و جزاى آنان را بزرگ نمودى- كارى است كه آنان بدون تو، توانايى خوددارى از آن را داشتند. پس از اين رو آنها را مزد داده اى يا سبب آن در تصرّف تو نبوده، پس ايشان را پاداش داده اى.
- بلكه اى خداى من، تو زمام امرشان را به دست داشته اى، پيش از آنكه بر عبادت تو توانايى داشته باشند و پاداششان را آماده نموده اى، پيش از آنكه در طاعتت وارد شوند. زيرا سنّت تو بخشش و عادت تو احسان و راه تو بخشايش است.
- پس همه آفريدگان اعتراف مى كنند كه تو هر كه را عقوبت نمودى، ستمگر نيستى. و گواهند كه تو هر كه را عافيت بخشى، به فضل رفتار نموده اى. و همگى به تقصير خود در اداى آنچه تو شايسته آنى، اقرار دارند.
- پس اگر شيطان آنها را از اطاعتت فريبشان نمى داد، هيچ گناهكارى نافرمانى تو را نمى كرد. و اگر او باطل را براى ايشان به صورت حق جلوه نمى داد، هيچ گمراهىْ از راه تو گمراه نمى شد.
- پس منزّهى تو! چه آشكار است كرم تو در رفتار با كسى كه تو را اطاعت كرده يا نافرمانى كرده است، از فرمانبر در آنچه تو برايش فراهم نموده اى، تشكّر مى كنى و گنهكار را در آنچه توانايى شتاب در كيفرش را دارى، مهلت مى دهى.
- هر يك از آن دو را چيزى عطا كرده اى كه برايش لازم نبود و به هر يك از آنان چيزى تفضّل نموده اى كه عملش كمتر از آن است.
- و اگر (بنا بود) فرمانبر را بر آنچه تو او را بر آن گماشته اى، جزا دهى، چه بسا پاداش تو را از دست مى داد و نعمت تو از دستش مى رفت. ولى تو او را با كرمت در برابر عمل كوتاه مدّتِ زودگذر، پاداش درازمدّتِ هميشگى دادى و در برابر عمل نزديك مدّتِ زوال پذير، پاداش درازمدّت پايدار عطا نموده اى.
- سپس از او در آنچه از روزى تو خورد، و بر طاعتت نيرو گرفت، تقاص نخواستى. و نسبت به ابزارى كه با به كار بردن آنها، به آمرزش تو نائل شد، حسابكشى سخت نكردى. و اگر با او چنين رفتار مى نمودى، همه آنچه براى آن تلاش نموده و همه آنچه در آن كوشيده، در برابر كوچك ترين احسان هاى تو و نعمت هايت از دست رفته بود. و در حضور تو براى باقى نعمت هايت در گرو مى ماند. پس كى (چنين بنده اى) مستحقّ ثوابى از سوى تو مى شد؟ نه! هيچ گاه!
- اى خداى من، اين وضعيت كسى است كه از تو اطاعت نموده و راه كسى است كه در بندگى تو كوشيده. و امّا آنكه امر تو را سرپيچى كند و نهى تو را به جا آورد، پس به كيفرش شتاب نكردى تا حال خود را در نافرمانى ات به حال طاعتت عوض كند و حال آنكه او در آغاز كه همّت نافرمانى تو نمود، همه عقوبت هاى تو را كه براى همه آفريدگانت آماده ساختى، سزاوار مى شد.
- پس هر عذابى كه از او به تأخير انداخته اى و هر كيفر و عقابى كه در انجام آن كُندى نموده اى، ترك كردن حقّ خود و راضى شدن به كمتر از شايستگى خودت بوده است.
- پس اى خداى من، كريم تر از تو كيست؟ و شقى تر از كسى كه بر اثر نافرمانى ات به هلاكت افتاده، كيست؟ نه! هيچ كس؟ پس والاتر از آنى كه جز به احسان وصف شوى و كريم تر از آنى كه جز از عدالتت ترسند. بيمى از آن نيست كه بر كسى كه تو را معصيت كرد، ستم كنى و ترسى نيست كه پاداش آنكه تو را خوشنود گردانْد، فروگذارى. پس بر محمّد و خاندانش درود فرست و آرزويم را به من ببخش و هدايت خود را برايم بيفزا، كه با آن به توفيق در عملم برسم. كه تو بسيار نعمت دهنده كريم هستى.
نظرات کاربران (0)