English
اعمال فیلتر
0 نظر
و از دعاى امام علیه السلام بود، در دور نمودن مكر دشمنان و بازگرداندن سختى آنان
و از دعاى امام عليه السلام بود، در دور نمودن مكر دشمنان و بازگرداندن سختى آنان
- خداى من، مرا راه نمودى، پس به كار بيهوده مشغول شدم و پند دادى، پس سنگدل گشتم و عطاى نيكو نمودى، پس نافرمانى كردم. سپس چون آگاهم كردى، آنچه را صادر نموده بودى شناختم. پس آمرزش خواستم و تو درگذشتى. پس (باز به نافرمانى) برگشتم و تو پوشاندى. پس خداى من، تو را سپاس.
- در وادى هاى هلاكت رفتم و به درّه هاى نابودى وارد شدم، در آنها خود را در معرض سخت گيرى هايت قرار داده، با عقوبت هايت روبرو شدم.
- و وسيله من به سويت يگانه دانستن توست و دستاويزم آن است كه چيزى را با تو شريك نكرده ام و با تو به خدايى اعتقاد نداشته ام و با جانم به سوى تو گريخته ام و گريزگاه بدكار و پناهگاه آنكه بهره اش را تباه كرده و پناهنده گشته، به سوى توست.
- پس چه بسيار دشمنى كه شمشير دشمنى اش را بر روى من كشيد، و لبه تيغش را براى من تيز نمود و طرف تيز آن را برايم نازك كرد و آن را براى من با زهرهاى كشنده اش درهم آميخت و تيرهاى هدف گيرى خود را، به سوى من نشانه گرفت و چشم نگهبانى اش از من نخفت و در دل قصدِ آسيب رساندن به من داشت و آب بسيار تلخِ زهرآگين را جرعه جرعه به من نوشاند.
- اى خداى من، پس تو ناتوانى ام را از تحمّل مصيبت هاى سخت و عجزم را از انتقام گرفتن از كسى كه قصد جنگ با من نموده و تنهايى ام را در برابر (سپاهيانِ) بى شمار كسى كه با من دشمنى كرده و براى گرفتار ساختنم در آنچه درباره آن نينديشيده ام، در كمين نشسته، مشاهده كردى.
- پس به يارى كردنم آغاز نمودى و به توانايى ات پشتم را نيرومند ساختى. سپس تيزى (تيغ) او را براى من شكستى و پس از آنكه در گروهى بسيار بود، او را تنها گذاشتى و مرا بر او پيروز نمودى و آنچه آن را نشانه گرفته بود، بر خودش برگرداندى و در حالى كه خشمش را بهبودى نداده و كينه اش قرار نگرفته بود، او را بازگرداندى. سرانگشتان خود را گزيد و پشت كرده، فرار نمود. در حالى كه سپاهيانش از آنچه گفته بودند، تخلّف كردند.
- و چه بسيار ستمگرى كه با نيرنگ هايش به من ستم كرد و دام هاى خود را برايم گسترد و مراقبت و جستجويش را بر من گماشت و همانند در كمين نشستن درنده اى براى شكارش، با چشم به راهى براى غنيمت دانستن وقت مناسبى براى شكار، در كمين من نشست. در حالى كه چاپلوسانه برايم خوش رويى مى كرد، و با خشم سخت به من مى نگريست.
- پس همين كه -اى خداى مبارك و والاى من- تباهى باطن او و زشتى آنچه در دل داشت، ملاحظه كردى، او را با مغز سر در گودالش (كه براى شكار كنده بود)، سرنگون نمودى. و او را در پرتگاه گودالش بازگرداندى، تا پس از آن همه گردن كشى، با خوارى در بند دامى كه در نظر داشت مرا در آن ببيند، درآمد. و اگر رحمت تو نبود، نزديك بود بر من فرود آيد، آنچه بر خودش فرود آمد.
- و چه بسيار حسودى كه به خاطر من اندوهش گلوگير او شد و سختى خشمش از من، گلويش را گرفت و با زبان تيزش مرا آزرد و با نسبت دادن عيب هاى خود به من، سينه اش را از خشمِ بر من پر ساخت. و آبروى مرا هدف تيرهاى خود قرار داد و ويژگى هايى را كه هميشه در خود او بود، به من نسبت داد. و با مكر خويش بر من خشم نمود و با نيرنگش آهنگ من كرد.
- اى خداى من، پس تو را خواندم، در حالى كه از تو يارى خواسته و به اجابت سريع تو اطمينان داشتم، و مى دانستم هر كه به سايه رحمت تو پناه بَرَد، شكست نمى خورد. و هر كه به پناهگاه يارى تو پناهنده شود، هراسى ندارد. پس تو به قدرت خويش، مرا از سختى و نيروى او بازداشتى.
- و چه بسيار ابرهاى مصيبت بارى كه از من برطرف نمودى و ابرهاى نعمت افزايى كه بر من باراندى و جوى هاى رحمتى كه روان نمودى و (جامه هاى) تندرستى اى كه (بر من) پوشاندى و چشم هاى مصيبت آفرينى كه كور گرداندى و پرده هاى اندوه كه برداشتى.
- و چه بسيار گمان نيكو كه به حقيقت پيوستى، و كمبودهايى كه جبران نمودى، و به زمين خوردن هايى كه بلند كردى، و نيازمندى هايى را كه تغيير دادى.
- همه آنها نعمت و احسان از جانب توست، و در همه آنها، من سرگرم نافرمانى تو بودم و بدكردارى من تو را از تمام نمودن احسانت بازنداشت. و آن مرا از ارتكاب آنچه تو را به خشم مى آورَد، جلوگيرى ننمود. تو از آنچه انجام مى دهى، بازخواست نخواهى شد.
- و چون از تو درخواست شد، پس عطا كردى و درخواست نشد، پس به بخشش آغاز نمودى و فضل تو خواسته شد، پس كم نگذاشتى. و تو اى مولاى من، جز احسان و بخشش و لطف و انعام كارى نكرده اى و من هم جز وارد شدن در حرام هاى تو و تعدّى از حدود تو و غفلت از تهديدهاى تو كارى نداشته ام. پس خداى من، سپاس براى توست. توانايى كه شكست نمى خورد و مهلت دهنده اى كه شتاب نمى كند.
- اين جايگاه كسى است كه به فراوانى نعمت ها اعتراف كرده و آنها را با كوتاهى مقابله نموده و به تباه ساختن (نعمت ها)، به ضرر خود گواهى داده است.
- خداوندا، پس من به منزلت بلندپايه محمّدى و مقام گرامى علوى، به سوى تو نزديكى مى جويم و به وسيله آنان به درگاهت رومى آورم كه مرا از شرّ اين و آن پناه دهى. پس به درستى كه اين (كار) در برابر دارايى ات بر تو دشوار نيست و در برابر قدرتت بر تو سخت نمى باشد و تو بر هر چيز توانايى.
- پس اى خداى من، از رحمتت و توفيق هميشگى ات مرا چيزى ببخش كه آن را نردبانى به سوى خوشنودى ات قرار داده، از آن بالا روم و به وسيله آن از كيفرت ايمن گردم. اى مهربان ترين مهربانان.
نظرات کاربران (0)