
نیایش عید فطر و جمعه
نيايش عيد فطر و جمعه
دعاى آن حضتر عليه السلام است در عيد فطر و جمعه، چون نمازش پايان مى يافت رو به قبله مى ايستاد و مى خواند.
• اى خدايى كه مهر مى ورزى به كسى كه بندگان به وى مهر نمى ورزند!
• اى آنكه مى پذيرى كسى را كه از شهر و ديار مى رانند!
• اى آنكه كوچك نمى شمارى كسانى را كه دست نياز به سويت آرند!
• اى آنكه نوميد نمى كنى كسانى را كه به اصرار از تو چيزى خواهند!
• اى آنكه نميرانى كسانى را كه بى پروا از درگهت خواهند!
• اى آنكه مى پذيرى چيز خردى را كه به پيشگاهت ارمغان آرند، و پاس مى دارى اندكى را كه برايت به انجام رسانند!
• اى آنكه اندك را ارج مى نهى و بدان پاداش بزرگ مى بخشى!
• اى آنكه به كسى كه به تو نزديك شود نزديك مى گردى!
• اى آنكه كسى را كه از تو روى گرداند، به سوى خويش فرا مى خوانى!
• اى آنكه نعمتت را دگرگون نمى كنى، و در كيفر گنهكار شتاب نمى ورزى!
• اى آنكه نيكى را مى پرورى تا ثمر دهد، و گناهان را مى آمرزى تا از ميان رود!
• آرزوها پيش از آنكه به پايان كرمت رسند، روا شده برگشتند و جانهاى نيازمند از فيض بخششت لبريز گرديدند، و صفت ها پيش از آنكه چگونگى ات را گويند از هم گسيختند. پس، فراترين برترى، فراتر از هر برترى و والاترين شكوه والاتر از هر شكوه، تراست.
• هر بزرگى در برابر بزرگيت خرد است، هر شريفى در كنار شرفت خوار است، و آنان كه جز بر كويت خيمه برافراشتند نا اميد شدند، و آنان كه به ديگرى جز تو روى آوردند زيان ديدند، آنان كه جز به تو پرداختند تباه شدند، و آنان كه جز از فضلت نعمت طلبيدند به قحطسال گرفتار آمدند.
• بار خدايا، درگاهت به روى خواهندگان باز است، عطايت بر درخواست كنندگان رايگان است، و فرياد رسيت فريادرس خواهان را نزديك است.
• اميدواران، از پيشگاهت نوميد نشوند، جويندگان از عطايت مأيوس نگردند، و آمرزش خواهان از كيفرت به شقاوت نيفتند.
• بار خدايا، خوان نعمتت بر نافرمانانت گسترده است، بردباريت دشمنانت را در بر گرفته است، نيكى به بدان شيوه ى تو و مهر به دشمنان رويه توست، آن سان كه درنگت از باز خواست، آنان را از بازگشت فريفته است، و مهلتت، آنان را از رهايى از گناه باز داشته است.
• حال آنكه درنگت از آن روست كه بلكه به فرمان آيند، و مهلتت از آن روست كه در فرمانرواييت خلل نتوانند.
• بار خدايا، هر كه سزاوار سعادتمندى است كارش را به سعادت برى، و هر كه شايسته ى شقاوتمندى است وى را به شقاوت فرو نهى.
• همه هر چه شوند به حكم تقديرت شوند و همه در نهايت به سويت باز مى گردند، سلطه ات، هر چند زمانشان به درازا كشد، كاسته نمى شود و برهانت، هر چند در باز خواستشان شتاب نكنى، باطل نمى گردد.
• حجتت همواره پا برجاست و سلطه ات پايدار و بى فناست، پس واى بر كسى كه از تو برگردد، و خوارى و نااميدى كسى را كه از تو نااميد شود، و بدترين شوربختى كسى را كه به بردبارى ات فريفته آيد.
• چنين كس، چه زمان دراز در عذابت فرو ماند! و چه بسيار در عقابت به سر برد! به راستى كه دور است پايان اندوهش! و نوميد كننده است به اين آسانى رهاييش! اين همه از داد توست كه در دادگرى به كس ستم نكنى، و انصاف در حكم توست كه به كس اجحاف روا نمى دارى.
• بار خدايا، تو حجت هايت را پى در پى بيان داشته اى، و دليلهايت را پياپى آشكار ساخته اى، تهديدهايت را از دير باز اعلام نموده اى، و بندگانت را از روى لطف به پاداش ترغيب كرده اى، مثل ها زده اى، مهلتهاى دراز داده اى، با آنكه ياراى شتابت بوده عذابت را به تأخير افكنده اى، هر چند توان تعجيلت بوده در مؤاخذت درنگ كرده اى.
• اما اين درنگت نه از روى ناتوانى است، و مهلتت نه نشانه ى سستى است، خود دارى ات نه از روى بى خبرى است، و به تأخير افكندنت نه از روى مردم دارى، بلكه از آن روست كه حجتت رساتر، كرمت كاملتر، احسانت گسترده تر، نعمتت تمام تر نمايان گردد.
• همه ى اينها بوده است و خواهد بود و همواره هست و خواهد ماند.
• بار خدايا، حجتت فراتر از آن است كه در بيان گنجد، بزرگيت والاتر از آن است كه كس به پايان آن رسد، و نعمتت بيشتر از آن است كه همه اش به شمار آيد، و احسانت افزونتر از آن است كه بتوان كمترى آن را سپاس گفت.
• خداوندا، خاموشى مى گزينم كه سپاسگزاريت را ناتوانم، زبان در كام مى كشم كه از بزرگداشتت در مانده ام.
• بار خدايا، نهايت كوششم اعتراف به درماندگى خويش است، بار خدايا، نه اينكه نخواهم، بكله نتوانم.
• و اينك اين منم كه آهنگ درگاه تو كرده ام، و عطاى نيكويت را آرزومندم، پس بر محمد و خاندانش درود فرست و مناجاتم را بشنو، دعايم را اجابت كن و امروزم را با نوميدى ام به پايان مرسان، دست رد به سينه ام مگذار، رفتنم از كويت و بازگشتم به سويت را گرامى دار، كه تو در انجام خواسته ات به تنگنا نمى افتى، و از اجابت درخواتسها ناتوان نمى مانى، ت بر هر كار توانايى، و جز به يارى خداى بزرگ بلند مرتبه هيچ نيرو و توانى نيست