English
اعمال فیلتر
0 نظر
دعاى حضرت، در وداع ماه مبارك رمضان
دعاى حضرت، در وداع ماه مبارك رمضان
• بار الها، اى كسى كه در برابر (احسان به خلق) مزد نمى خواهى.
• و اى كسى كه از بخشش پشيمان نمى شوى.
• و اى كسى كه مزد بنده ى خود را (افزون از عمل مى دهى و) برابر نمى دهى-
• نعمتت، بى سابقه ى استحقاق و عفوت به آئين تفضل و عقوبتت، عدل و قضايت خير است
• اگر عطا كنى، عطايت را به منت آلوده نمى سازى و اگر منع كنى منعت از روى ستم نيست.
• هر كه تو را شكر گذارد جزاى شكر مى دهى و حال آنكه تو خود او را به شكر ملهم ساخته اى
• و هر كس سپاس تو را به جا آورد پاداش مى بخشى در صورتى كه تو خود سپاس به او آموخته اى
• پرده مى پوشى بر آنكه اگر مى خواستى او را رسوا مى ساختى، و بخشش مى كنى بر كسى كه اگر مى خواستى از او دريغ مى داشتى، در حالى كه آن دو، از جانب تو سزاوار رسوائى و منعند. ولى تو كارهاى خود را بر پايه ى تفضل بنا نهاده اى و قدرتت را بر آئين گذشت روان ساخته اى
• و آنكه را عصيان تو كرده به حلم تلقى نموده اى، و آنكه درباره ى خود قصد ستم كرده، مهلت داده اى. تو ايشان را به مداراى خود مهلت مى دهى تا مگر باز گردند و در مواخذه ى ايشان شتاب نمى كنى تا مگر توبه كنند: تا هلاك شونده ى ايشان برخلاف رضاى تو- مگر بعد از مبالغه ى تو در معذورى هلاك نشود و بدبختان به سبب نعمت تو جز پس از اتمام حجت، بدبخت نگردد. و اين (عذرخواهى و اتمام حجت، پرتو) كرمى از (آفتاب) عفو توست اى خداى كريم و (ميوه ى) منفعتى از (بوستان) شفقت توست اى خداى حليم،
• تواى كه براى بندگانت درى به سوى عفو خود گشوده اى، و آن را توبه ناميده اى و بر آن در، راهنمائى از وحى خود قرار داده اى تا آن را گم نكنند پس تو خود كه منزه و جاويد است نامت، فرموده اى «به سوى خدا توبه اى پيراسته از نفاق كنيد، اميد است كه پروردگارتان گناهانتان را محو كند و شما را به بهشتى كه نهرها از زير (درختان) آن روان است درآورد»
• در آن روز كه خدا پيغمبر خود را و آنان را كه به او ايمان آورده اند خوار نمى گذارد و در حالى كه نورشان پيش رويشان و از سمت راستشان روان است مى گويند: اى پروردگار ما نورمان را براى ما كامل ساز و ما را بيامرز، زيرا كه تو بر هر چيز توانائى» پس بعد از گشودن در، و بپاداشتن راهنما، عذر آن كس كه از ورود به آن منزل غفلت ورزد چه خواهد بود؟! «گر گدا كاهل بود تقصير صاحبخانه چيست؟»
• و تويى كه در معامله، بر عطاى خود به بندگان، افزوده اى تا در تجارتهاشان، با تو سود برند، و در كوچ كردن به سوى تو كامياب گردند، و از تو بهره اى افزون يابند، و به اين سبب تو خود كه مبارك نام و بلند مقامى- فرموده اى: (هر كه كار نيكى بجا آورد پس مزدش ده برابر آن است، و هر كه كار بدى را مرتكب شود پس جز به مانند كارش كيفر داده نمى شود)
• و (نيز) فرموده اى «مثل كسانى كه اموال خود را در راه خدا انفاق مى كنند، مانند دانه اى است كه هفت خوشه رويانيده باشد و در هر خوشه صد دانه باشد، خدا براى هر كه بخواهد مضاعف مى سازد» و (نيز) فرموده «كيست آنكه به خدا قرض الحسنه اى دهد تا خدا آن را برايش چندين برابر سازد» و همچنين نظائر اين وعده ها از افزايشهاى حسنات كه در قرآن نازل فرموده اى.
• و تواى كه به وسيله ى سخن خود از جهان غيب خويش و به وسيله ى تشويقت، كه متضمن بهره ى ايشان است آنان را به امورى هدايت فرموده اى كه اگر آن را از ايشان مى پوشيدى چشمهاشان آن را درك نمى كرد و گوشهاشان آن را فرا نمى گرفت و دست انديشه ى ايشان به آن نمى رسيد از اين رو فرموده اى «مرا ياد كنيد تا شما را ياد كنم و مرا سپاس گذاريد و كفران مكنيد» و (نيز) فرموده اى: «هر آينه اگر شكر كنيد افزونى دهم و اگر كفران كنيد همانا كه عذاب من سخت است»
• و (نيز) فرموده اى: «مرا بخوانيد تا شما را اجابت كنم، آنانكه از خواندن من كبر مى ورزند زود است كه به خوارى به دوزخ درآيند» پس دعاى خود را عبادت و تركش را تكبر ناميده اى و بر ترك دعا به دخول دوزخ با خوارى تهديد فرموده اى
• و به اين سبب، بندگان تو را به نعمتت ياد كردند، و به فضلت- شكرگزارند، و بر حسب فرمانت تو را خواندند، و براى افزودن احسانت در راه تو صدقه دادند و تنها راه نجاتشان از خشم تو و دست يافتنشان به رضاى تو در آن بود،
• و اگر مخلوقى مخلوق ديگر را، به مانند آنكه تو بندگانت را به خود راهنمائى كرده اى، به سوى خود راهنمائى مى كرد مورد ستايش مى بود. پس تو را سپاس، تا آنجا كه راهى در سپاس تو يافت شود، و تا آنجا كه براى سپاس لفظى كه تو به آن ستوده شوى و معنائى كه به سپاس منصرف گردد باقى باشد.
• اى كسى كه احسان و فضل را بر بندگانت انعام فرموده اى و ايشان را به نعمت و عطا فرا گرفته اى چه آشكار است در زندگى ما نعمت تو! و چه سرشار است بر ما (احسان) و انعام تو! و چه بسيار ما را به نيكى و (احسان) خود اختصاص داده اى!
• ما را به دين برگزيده و ملت پسنديده و راه آسان خود، رهبرى فرموده اى، و به تقرب نزد خويش و رسيدن به كرامت خود، بينا ساخته اى.
• بار الها، و تو ماه رمضان را از آن وظائف برگزيده و خصائص آن واجبات قرار داده اى، كه آن را از همه ى ماهها اختصاص بخشيده اى: و از همه ى زمانها و روزگارها برگزيده اى، و بر همه ى اوقات سال برترى داده اى، به سبب قرآن و نورى كه در آن فرو فرستاده اى و به سبب آنكه ايمان را در آن ماه مضاعف ساخته اى، و روزه را در آن ماه واجب كرده اى و بپا خاستن (براى عبادت) را در آن ترغيب فرموده اى، و شب قدر را در آن تجليل نموده اى: آن شب قدر را كه خود از هزار ماه بهتر است.
• پس ما را به سبب آن بر ساير امتها تفضيل داده اى و به فضيلت آن، به جاى اهل ملتها برگزيده اى. پس به اين سبب روزش را، به فرمان تو، روزه داشتيم، و شبش را به يارى تو (به عبادت) برخاستيم- در حالى كه، به وسيله ى صيام و قيامش خود را در معرض آن رحمتى كه ما را بر آن عرضه كرده اى، درآوريم و آن را وسيله ى ثواب تو قرار داديم- و تو به عطاى خواسته ها قادر و به آنچه از فضل و احسانت مسئلت شود بخشنده و به هر كس كه آهنگ تقرب به تو كند نزديكى،
• و اين ماه در ميان ما ستوده زيست. و با ما پسنديده مصاحبت كرد و بهترين سودها جهانيان را بهره ى ما ساخت. سپس، هنگام پايان يافتن وقت و سرآمدن مدت و كامل شدن شماره اش از ما جدا شد.
• پس ما آن را مانند كسى وداع مى كنيم كه فراقش بر ما سخت تر و غم افزا باشد و روى برتافتنش ما را به وحشت افكند و او را بر ذمه ى ما پيمان نگاهداشتنى و حرمت رعايت كردنى و حق گزاردندى لازم شده باشد از اين رو همگى مى گوئيم: سلام بر تو اى بزرگترين ماه خدا- و اى عيد دوستان خدا-
• سلام بر تو، اى گراميترين مصاحب از ميان اوقات. و اى بهترين ماه در ايام، و ساعات.
• سلام بر تو اى ماهى كه برآمدن كامها در آن آسان، و اعمال نيك در آن منتشر و فراوان است.
• سلام بر تو، اى همنشينى كه چون پديد آيد احترامش بزرگ و چون ناپديد شود فقدانش دردناك باشد. و (اى) مايه ى اميدى كه فراقش رنج افزايد.
• سلام بر تو، اى همدمى كه چون رو آورد، مايه ى انس و شادى انگيخت. و چون سپرى شد وحشت افزود و متالم ساخت.
• سلام بر تو، اى همسايه اى كه دلها در (جوار) آن رقت گرفت و گناهان در آن كم شد.
• سلام بر تو، اى يارى دهنده اى كه (ما را) در مبارزه ى شيطان يارى داد. و اى رفيقى كه راههاى احسان را هموار ساخت.
• سلام بر تو، چه بسياراند آزادشدگان خدا در تو، و چه نيكبخت است به سبب تو كسى كه احترامت را منظور داشت.
• سلام بر تو، كه چه زداينده بودى گناهان را! و چه پوشنده بودى انواع عيبها را!
• سلام بر تو، چه طولانى بودى بر گناهكاران! و چه باهيبت بودى در دلهاى مومنان
• سلام بر تو، اى ماهى كه روزها با تو سر همسرى ندارند.
• سلام بر تو، كه از هر جهت موجب سلامتى.
• سلام بر تو كه هم نشينيت مكروه، و معاشرتت نكوهيده نيست.
• سلام بر تو، همچنانكه با ارمغان بركات بر ما وارد شدى، و آلودگى گناهان را از ما فروشستى،
• سلام بر تو، كه وداع با تو از روى خستگى، و ترك روزه ات از سر ملالت نيست.
• سلام بر تو، كه پيش از آمدن در آرزوى تو بوديم و پيش از رفتن از انديشه ى فراقت محزونيم.
• سلام بر تو، چه بسا بديها كه به نيروى تو از جانب ما گشته و چه خوبيها كه به بركت تو بر ما روان شده!
• سلام بر تو، و بر شب قدرى كه از هزار ماه بهتر است-
• سلام بر تو، ديروز چه سخت به تو دل بسته بوديم. و فردا چه بسيار به تو مشتاق خواهيم بود!
• سلام بر تو، و بر فضيلتت كه از آن محروم شديم و بر بركات گذشته ات كه از ما ربوده شد.
• بار الها، ما اهل اين ماهيم كه ما را به آن تشريف بخشيدى. و ما را براى (حق شناسى) آن توفيق دادى در آن زمان كه بدبختان (قيمت) وقتش را نشناختند- و به علت بدبختى خود، از فضل آن محروم ماندند.
• و توئى سرپرست ما در شناختن فضيلتش، كه ما را براى آن برگزيدى و وظائفش كه ما را به آن رهبرى كردى و ما - با اعتراف به تقصير- به توفيق تو، صيام و قيامش را عهده دار شديم. و اندكى از بسيار را بجا آورديم.
• پس از سر اعتراف به بدكردارى و به آئين اقرار بر سهل انگارى حمد تو مى گوئيم. و پشيمانى قطعى دلها، و عذر صادقانه ى زبانهامان را، به تو اختصاص مى دهيم پس ما را بر تقصيرى كه به ما اصابت كرده، اجرى عطا كن كه به نيروى آن خيرى را كه دلخواه است، دريابيم. و اندوخته هائى را كه مورد علاقه ى شديد است به عوض ستانيم.
• و عذر ما را در تقصير از پرداخت حق خود بپذير. و آينده ى عمر ما را به ماه رمضان ديگر برسان. و چون ما را به آن ماه رساندى بر انجام عبادتى كه زيبنده ى تو باشد، يارى ده. و بر قيام به طاعتى كه لايق آن ماه باشد موفق ساز و عمل شايسته اى را كه موجب تدارك حق تو در آن دو ماه (رمضان) از ماههاى زمان است به دست ما جارى كن.
• بار الها، هر معصيت صغيره يا كبيره اى كه در اين ماه پيرامون آن گشته ايم، يا گناهى كه به آن آلوده شده ايم، يا خطائى كه مرتكب گشته ايم از روى عمد يا فراموشى، به ستم كردن بر خود يا به هتك حرمت ديگرى، پس بر محمد و آلش رحمت فرست و ما را از آن در پرده ى (ستارى) خود بپوشان. و به عفوت از ما درگذر- و ما را در آن ماه نصب العين شماتت كنندگان مساز. و زبان طعنه زنندگان را بر ما مگشاى. و ما را به مهربانى بى پايان و فضل كاستى ناپذيرت به كارى بگمار كه سبب فرونهادن و پوشاندن آن چيز شود! كه در آن ماه بر ما نمى پسندى.
• بار الها، بر محمد و آلش رحمت فرست و مصيبت رفتن ماه ما را جبران كن، و روز عيد و روزه گشودنمان را بر ما مبارك ساز، و آن را از بهترين روزهائى قرار ده كه بر ما گذشته است:- جالبترين روزها براى عفو و پاك كننده ترين روزها براى گناه و گناهان پنهان و آشكار ما را بيامرز.
• بار الها، با بيرون رفتن اين ماه، ما را از گناهان بيرون آور، و همراه خارج شدنش ما را از بديهامان خارج ساز، و ما را از خوشبخترين اهل اين ماه به وسيله ى اين ماه و از پرنصيب ترين ايشان، در اين ماه و از بهره مندترين ايشان، در اين ماه قرار ده.
• بار الها، هر كس كه اين ماه را چنانكه شايسته ى رعايت است، رعايت كرده و حرمتش را چنانكه شرط نگهداريست نگاهداشته، و به حدودش چنانكه شايسته ى قيام است، قيام كرده، و از گناهان خود، چنانكه حق پرهيزكارى است، پرهيز كرده، يا به وسيله ى تقربى به تو نزديكى جسته، كه او را از تو راضى، و رحمتت را به او معطوف ساخته، پس مانند آنچه به او بخشيده اى، از توانگرى خود، به ما ببخش، و چندين برابر آن را از فضل خود به ما عطا كن، زيرا كه فضل تو كاستى نمى گيرد، و خزانه هايت، نقصان نمى پذيرد، بلكه افزون مى شود- و كانهاى احسان تو، فانى نمى شود، و همانا كه بخشش گوارا، بخشش توست.
• بار الها، بر محمد و آل محمد رحمت فرست و مانند ثوابهاى آن كس را براى ما بنويس كه تا روز رستاخيز در آن ماه روزه داشته، يا در عبادت تو كوشيده.
• بار الها، در اين روز كه آن را براى مومنان عيد و شادى، و براى اهل ملت خود، روز اجتماع و تعاون قرار دادى پيش تو توبه مى كنيم: از هر گناهى كه مرتكب شده ايم، يا هر كار بدى كه پيش فرستاده ايم، يا انديشه ى بدى كه در دل داشته ايم: توبه ى كسى كه خيال بازگشت به گناه در دل ندارد، و پس از توبه به خطا باز نمى گردد: توبه ى خالصى كه از شك و ريب پيراسته باشد. پس آن را از ما بپذير و از ما خشنود شو، و ما را بر آن ثابت بدار.
• بار الها، ترس از عذاب وعيد، و شوق به ثواب موعود را روزى ما ساز، تا لذت آنچه را كه از آن به تو پناه مى بريم، دريابيم،
• و ما را نزد خود از توبه كنندگانى قرار ده كه محبتت را بر ايشان لازم ساخته اى و بازگشتشان را به طاعت خود پذيرفته اى. اى عادلترين عادلان.
• بار الها، از پدران و مادران و همه ى اهل دين ما، هر كه از ايشان در گذشته و هر كه تا روز قيامت خواهد آمد، درگذر.
• بار الها، بر محمد پيغمبر ما و آل او رحمت فرست- همچنانكه بر فرشتگان مقرب رحمت فرستادى، و بر او و آلش رحمت فرست همچنانكه بر پيغمبران مرسلت، رحمت فرستادى، و بر او و آلش رحمت فرست- همچنانكه بر بندگان صالحت رحمت فرستادى- و بهتر از آن- اى پروردگار جهانيان. چنان رحمتى كه بركتش به ما برسد و نفعش به ما عايد شود، و به موجب آن دعايمان مستجاب گردد، زيرا كه تو كريمتر كسى هستى كه بر او توكل شده و بخشنده تر كسى هستى كه از فضلش مسئلت شده و تو بر هر چيز قدرت بى نهايت دارى.
نظرات کاربران (0)