English
اعمال فیلتر
0 نظر
و از دعاى آن حضرت علیه السلام است هنگامى كه به كوتاهى از اداى شكر اقرار مى كرد
و از دعاى آن حضرت عليه السلام است هنگامى كه به كوتاهى از اداى شكر اقرار مى كرد
• بارخدايا به راستى كه به پايان شكرى براى تو نمى رسد مگر آنكه احسانى از تو برايش فراهم شود كه خود لازمه ى شكرى ديگر براى اوست.
• و اگر چه بسيار بكوشد به حدى از طاعت تو نمى رسد مگر آنكه در برابر شايستگى فضل و احسان تو كم كار است.
• پس شكرگزارترين بندگانت از شكر تو ناتوانند، و عابدترين آنها از طاعت ناتوان.
• كسى به شايستگى خود مستوجب آمرزش تو نمى گردد، و نه اينكه به سزاواريش از او راضى باشى.
• پس آنكه بر او آمرزيدى به انعام توست، و كسى كه از او راضى شدى از احسان توست.
• كمترين آنچه شكرت كنند را پاداش مى دهى، و كوچكترين آنچه در آن اطاعت تو كنند ثواب مى دهى، چنان مى نمايد كه شكر بندگانت كه پاداششان لازمه ى آن كردى، و از آن جهت جزاى بزرگشان بخشيدى، امرى است كه در برابر تو توانايى امتناع از آن داشته اند پس از اين رو به آنان پاداش دادى، يا وسيله ى آن شكر به دست تو نبوده از اين رو به آنان مزد دادى.
• بلكه اى خداى من تو مالك امر آنان بودى قبل از آنكه ايشان مالك عبادت تو باشند.
• و پاداششان آماده كردى پيش از آنكه در طاعتت درآيند و اين از آن روست كه سنت و آئين تو انعام و عادتت احسان و راه و روشت گذشته است.
• پس همه آفريده ها اذعان دارند به اينكه هر كه را كيفر كردى ستم نكردى، و شهادت مى دهند به اينكه هر كه را معاف كردى احسان كردى، و همه درباره ى خود اقرار دارند به اينكه از آنچه شايسته ى توست كوتاهى كرده اند.
• پس اگر شيطان آنان را از پيروى تو نفريبد، هيچ عصيانگرى نافرمانى تو نكند، و اگر او باطل را در صورت حق بر ايشان جلوه ندهد هيچ گمراهى از راه تو گمراه نشود.
• پس پاك و منزهى تو، چه روشن است كرمت در معامله با آنكه پيروى تو يا نافرمانى تو كرد: فرمانبردار را بر آنچه خود را برايش پيش آورده اى پاداش مى دهى، و نافرمان را با آنكه خود توانا در زود كيفر دادنش هستى مهلت مى دهى.
• هر يك از آن دو را آنچه سزاوارش نيست عطا كرده اى، و بر هر كدام از آن دو به آنچه عملش از آن كمتر است تفضل نموده اى.
• و اگر فرمانبردار را به اندازه ى زمان آنچه خود برايش پيش آورده اى پاداش مى دادى بيم آن بود كه (پس از آن مدت) پاداشت گم كند، و نعمتت از دست بدهد، ولى تو به كرمت بر مدتى كوتاه و از دست شدنى به مدتى طولانى و جاويدانى او را جزا دادى، و برابر زمانى نزديك و زود گذر به زمانى دراز و ماندگار.
• سپس در برابر آنچه مصرف كرد از روزى تو كه نيرو يابد بر طاعتت عوضى همانند نخواسته اى، و در ابزار و اسبابى كه با بكار بردن آن به سوى مغفرتت سبب ساز مى شوى سختى هايى متحملش نساخته اى، و اگر با او چنين كرده بودى همانند تمام آنچه برايش رنج كشيده و همه ى آنچه در آن سعى كرده، در جزاى كوچكترين احسانها و نعمت هايت رفته بود، و خودش در پيشگاه تو براى ديگر نعمت هايت در گرو مانده بود، پس كى سزاوار كوچكترين ثواب تو مى شود؟ نه هيچگاه!
• اينست اى خداى من حال كسى كه اطاعت تو كرد، و راه آنكه عبادتت نمود، و اما نافرمان دستورت و انجام دهنده ى نهى ات، پس به انتقامش شتاب نمى كنى باشد تا در طلب تبديل حالش در نافرمانيت به حال بازگشت به پيرويت برآيد، در صورتى كه يقينا در اولين بارى كه به معصيتت همت ورزيد، تمام كيفرهايى كه براى همه ى آفريدگانت مهيا كرده اى سزاوارش مى گشت.
• پس تمام عذابهايى كه از او تأخير انداختى، و همه ى هجوم هاى انتقام و كيفر كه از او واداشتى، واگذارى از حق خود و رضايت به كمتر از لازمه ات بوده است.
• پس كيست از خداى من كريم تر از تو، و كيست بدبخت تر از آنكه در راه مخالف تو هلاك گشت؟ نه هيچكس! پس تو والاتر از آنى كه جز به احسان توصيف شوى، و كريمتر از آنى كه جز به عدل از تو بترسند، ترس از آن نيست كه بر نافرمان ستم كنى، و بيم از آن نه كه پاداش آنكه خشنودت ساخته واگذارى، پس درود فرست بر محمد و آلش، و آرزويم برآور، و هدايتت بر من بيفزا چنانكه با آن به توفيق در عملم نايل شوم، به راستى كه تو بسيار نعمت دهنده ى كريمى.
نظرات کاربران (0)