هنگامى كه به ابر و برق نگاه مى‏كرد و بانگ رعد را مى‏شنید

از دعاهاى امام عليه‏السلام است هنگامى كه به ابر و برق نگاه مى‏كرد و بانگ رعد را مى‏شنيد


•    بارخدايا، رعد و برق نشانه‏اى از خيل نشانه‏هاى تواند و دو كارگزار از جمع خادمان تو باشند، اين دو گاهى با رحمتى سودمند و گاهى با عذابى زيان‏بار به گزاردن فرمانت در شتابند. پس با آن دو، باران زيان‏بار بر ما مبار و لباس گرفتارى بر قامتمان مپوشان.

•    بارخدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و سود اين ابرها و بركتشان را بر ما فرود آر و زيانشان از ما دور دار، و در آسيبى به ما نرسان و آفتى بر معيشتمان نازل مگردان.

•    پروردگارا، اگر اين ابرها براى عذابمان برانگيخته‏اى يا از سر خشم فروفرستاده‏اى از خشم تو به خودت پناه مى‏برم و به درگهت با اشك و زارى، عفو و گذشت مى‏طلبم، خدايا، خشمت را به سوى مشركان روان ساز و چرخ آسياب عذابت بر بى‏خدايان به گردش گذار.

•    خداوندا، با بارانت خشكى سرزمين‏مان برطرف نماى و با روزى‏ات دغدغه‏ها را از دلمان بزداى. ما را از آستانت دور و به ديگرى مشغول مفرماى و احسان پياپى‏ات را از همگى ما قطع منماى؛ چون بى‏نياز كسى است كه تو بى‏نيازش سازى و تندرست آنى است كه تو از بلا نگاهش دارى.

•    كسى بدون يارى‏ات ياراى دفاع نباشد و از قهر تو هرگز بازدارنده‏اى نيابد. به آنچه خواهى و بر هر كه خواهى حكم رانى و به هر چه اراده كنى و بر هر كه مشيت نمايى تقدير فرمايى.

•    پس ستايش بر بلا گردانى تو را سزاست و سپاس بر نعماتى كه به ما ارزانى داشته‏اى تنها تو را رواست ستايشى كه ستون ستايشگران پشت سر گذارد و زمين و آسمان را سراسر بپا كند.

•    بى گمان تو نعمت‏هاى گرانقدر بخشى و عطاهاى گران‏بار هديه دهى، ستايش اندك مى‏پذيرى و سپاس كم را سپاس مى‏گزارى، تنها تويى نيكوكار، خوش رفتار و نعمت دار، جز تو خدايى نيست و بازگشت همه تنها به سوى توست.