در روز عید فطر و روز جمعه هنگامى كه نماز آن را بجا مى‏آورد و به قبله مى‏ایستاد

از دعاهاى امام عليه‏السلام است در روز عيد فطر و روز جمعه هنگامى كه نماز آن را بجا مى‏آورد و به قبله مى‏ايستاد و مى‏گفت


•    اى كه رحم مى‏كنى بر آن مردمان كه بر او رحم نمى‏كنند.
•    و اى كه مى‏پذيرى آن كه را شهرها راهش نمى‏دهند و او را مى‏رانند.
•    اى آن كه نيازمندان به آستانش را خوار نمى‏كند.
•    و پافشاران درگاهش را نوميد نمى‏سازد.
•    اى كه دست رد بر سينه آنان كه توقع بسى دارند نمى‏زد.
•    اى كه هداياى بى مقدار را مى‏پذيرد و اعمال كم شمار را پاداش مى‏دهد.
•    اى آن كه اندك عملى را سپاس مى‏گزارد و مزد گران مى‏بخشد.
•    اى كه به آن كس كه نزديكش شود نزديك گردد.
•    و هر كه ازش روى برتابد به سوى خود خواند.
•    اى كه نعمتش را از كسى نمى‏ستاند، و در انتقام شتاب روا نمى‏كند.
•    اى كه نيكى مردمان را نتيجه دهد و شكوفا سازد تا آن را بيفزايد، و از بدى درگذرد و ناديده انگارد تا اينكه آن را بزدايد.

•    خدايا، بى گمان آرزوها پيش از رسيدن به منتهاى كرمت، روا شوند و بازگشتند و جام‏هاى حوائج به باران جود و كرمت سرشار شدند و لبريز گرديدند، اوصاف، قبل از رسيدن به حد صفاتت متلاشى شود، پس برتر از هر بزرگى، تو والايى، و بالاتر از هر صاحب مقامى، تو داراى شكوه و جلالى.

•    هر بزرگى در پيشگاهت خرد بود و هر شريفى در برابر شرافتت بى مقدار باشد. خداى من، آنان كه روى به غير تو نهادند نوميد شدند و آنان كه از جز تو طلب كردند زيان ديدند، آنان كه بر درگه غير نشستند خوار گشتند، و آنان كه از غير گنج احسان تو خواستند به ورطه بى‏نوايى افتادند.

•    اين در رحمت توست كه بر مشتاقان گشوده است، و اين خوان نعمت توست كه براى حاجتمندان به رايگان گسترده است. اين يارى توست كه به يارى خواهان نزديك باشد.

•    و هيچ اميدوارى از درگهت نوميد بازنگردد. هر كس عطايى از تو خواهد مأيوس نشود و هر كه از تو گذشت طلب شوربخت نگردد.

•    خدايا، سفره روزى‏ات را حتى بهر گناهكاران گسترده‏اى، و بردبارى‏ات را براى دشمنانت نيز شامل كرده‏اى. عادتت احسان به بدكاران باشد و شيوه‏ات شفقت و ترحم بر گناهكاران بود. آن سان كه بردبارى‏ات آنان را از توبه غافل ساخته، و درنگ و مهلت دادنت ايشان را از پرهيز از گناه بازداشته.

•    با آن كه تو مدارايشان كردى تا به اطاعت فرمانت سر نهند، و مهلتشان دادى چون به دوام سلطنتت يقين دارى. پس هر كه سزاوار نيك‏بختى است فرجام كارش سعادت كنى، و آن كه لايق شوربختى است بس خوارش سازى.

•    سرانجام همگى سر به حكم تو سپارند، و فرجام كارشان بسته به فرمان تو باشد. اگر مهلت طولانيشان دهى دليل محكمت بر عذابشان سستى نپذيرد، و اگر با ايشان مدارا كنى برهان و حجتت بر ايشان شكست نگيرد.

•    خدايا، حجت تو استوار باشد و باطل نشود، و سلطنت تو پايدار بود و زايل نگردد، پس واى بر آن كه از آستانت روى برتابد، و يأس و ذلت از آن كسى باد كه از درگهت نوميد باشد. شوربخت‏ترين كس آن باشد كه به بردبارى‏ات مغرور گردد.

•    كه در اين صورت چه بى‏شمار در وادى عذابت دست و پا زند، و چه بسيار در ورطه كيفرت گرفتار آيد و اندوهش پايان نپذيرد و از گشايش و آسايشش بسى نوميد باشد. خدايا، تمام اين‏ها عين قضاوت عادلانه توست كه ستم در آن روا نمى‏دارى، و حكم منصفانه توست كه به جورش نمى‏آلايى.

•    زيرا كه پياپى حجت‏ها بيان كردى، و عذرها را هويدا ساختى. قبل از وقوع گناه تهديد به عذاب كردى، مهربانه تشويق به فرمان بردارى‏ات نمودى مثالها زدى، مهلت‏هاى طولانى همى دادى، كيفرشان بسى تأخير انداختى با آن كه بر شتاب يارايى، و با ايشان مدارا كردى با آن كه بر اقدام توانايى.

•    نه تأخيرت از سر عاجزى است و نه مدارايت از روى كاهلى و نه خوددارى‏ات از سر بى خبرى، و نه درنگت از روى سازش و هوادارى، بلكه از آن روست كه حجت تو محكم و رساتر گردد و كرمت به نهايت رسد و احسانت بى‏شمار شود، و نعمتت تمام‏تر بود. اين همه از ازل بوده، هميشه و پيوسته نيز بود و هرگز فنا نپذيرد.

•    خداوند، حجت تو فراتر از آن است كه به وصف آيد و عظمتت والاتر از آن كه كنه آن معلوم گردد، نعمتت از شمار چنان فزون است كه به شمارش نيايد، و احسانت آن سان از حد برون است كه شكر كمترينش نشايد.

•    اكنون خاموشى گزيده‏ام و اين مرا از ستايشت بازداشته، زبان بربسته‏ام و اين مرا از قدردانى‏ات زبون ساخته. پروردگارا، پايان كلامم اقرار به درماندگى در ستايشت باشد آن هم نه از روى بى رغبتى، كه از سر بيچارگى.

•    خدايا، اين منم كه آهنگ درگهت دارم و عطاياى گران بهايت را خواهانم. پس بر محمد و خاندانش درود فرست و مناجاتم را بشنو، دعايم اجابت نماى، و امروزم را به نوميدى ختم مفرماى، در حاجتم دست رد بر پيشنيم مگذار، رفتنم از پيشگاهت و بازگشتم به آستانت گرامى دار، كه بى‏گمان تو در آنچه اراده كنى به تنگنا نيفتى، و بر آنچه خوانده شوى درمانده نباشى. كه تو بر هر چيز توانايى، و هيچ تاب و توانى نباشد مگر به نيروى تو اى خداى بلند مرتبه كه بسيار والايى.