- سبإ - جزء بيست و دوم - سوره سبأ - سوره فاطر

قُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَمَا يُبْدِئُ الْبَاطِلُ وَمَا يُعِيدُ ٤٩ قُلْ إِنْ ضَلَلْتُ فَإِنَّمَا أَضِلُّ عَلَىٰ نَفْسِي ۖ وَإِنِ اهْتَدَيْتُ فَبِمَا يُوحِي إِلَيَّ رَبِّي ۚ إِنَّهُ سَمِيعٌ قَرِيبٌ ٥٠ وَلَوْ تَرَىٰ إِذْ فَزِعُوا فَلَا فَوْتَ وَأُخِذُوا مِنْ مَكَانٍ قَرِيبٍ ٥١ وَقَالُوا آمَنَّا بِهِ وَأَنَّىٰ لَهُمُ التَّنَاوُشُ مِنْ مَكَانٍ بَعِيدٍ ٥٢ وَقَدْ كَفَرُوا بِهِ مِنْ قَبْلُ ۖ وَيَقْذِفُونَ بِالْغَيْبِ مِنْ مَكَانٍ بَعِيدٍ ٥٣ وَحِيلَ بَيْنَهُمْ وَبَيْنَ مَا يَشْتَهُونَ كَمَا فُعِلَ بِأَشْيَاعِهِمْ مِنْ قَبْلُ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا فِي شَكٍّ مُرِيبٍ ٥٤

الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ جَاعِلِ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا أُولِي أَجْنِحَةٍ مَثْنَىٰ وَثُلَاثَ وَرُبَاعَ ۚ يَزِيدُ فِي الْخَلْقِ مَا يَشَاءُ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ١ مَا يَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلَا مُمْسِكَ لَهَا ۖ وَمَا يُمْسِكْ فَلَا مُرْسِلَ لَهُ مِنْ بَعْدِهِ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ٢ يَا أَيُّهَا النَّاسُ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ ۚ هَلْ مِنْ خَالِقٍ غَيْرُ اللَّهِ يَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ ۚ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ فَأَنَّىٰ تُؤْفَكُونَ ٣

بگو: حق آمد، و باطل [که آن را می‌پرستید] نه می‌تواند [آفرینشِ را] آغاز کند، و نه [آن را پس از فروپاشیدنش] بازگرداند‌ (٤٩) بگو: اگر من گمراه شده باشم فقط به زیان خود گمراه شده‌ام، و اگر هدایت شده باشم به سبب آن است که پروردگارم به من وحی می‌کند؛ زیرا او شنوایی نزدیک است‌ (٥٠) اگر [مشرکان را] زمانی که [با ظهور قیامت] وحشت‌زده می‌شوند ببینی [می‌بینی که توانایی] گریز [از عذاب برای آنان] نیست، و از جایی نزدیک [که موقف قیامت است] بازداشت می‌شوند‌ (٥١) [در آن موقعیتِ بسیار سخت] می‌گویند: به حق ایمان آوردیم! ولی کجا [و چگونه] می‌توانند از فاصلۀ [بسیار] دور [که از آخرت تا دنیاست به ایمان که جای تحصیلش در دنیاست] دسترسی پیدا کنند؟! (٥٢) [اینان] پیش از قیامت به حق کافر شدند و از مکان دور [از قیامت، که دنیاست] درباۀ قیامت سخن ناروا و باطل می‌گفتند [که قیامت نخواهد آمد] (٥٣) در نتیجه میان آنان و همۀ خواسته‌هایشان [به‌وسیلۀ مرگ] جدایی انداخته شد، چنان‌که پیش از این با همفکران و همکیشان آنان [به همین صورت] رفتار شد؛ زیرا آنان [در مورد حقایق] به شدت در شک بودند‌ (٥٤)

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی

همۀ ستایش‌ها ویژۀ خداوند است که پدیدآورنده آسمان‌ها و زمین است، فرشتگان را که دارای بال‌های دوگانه و سه‌گانه و چهار‌گانه‌اند رسولانی [برای انجام امور تکوینی و تشریعی] قرار داد، آنچه بخواهد در آفرینش می‌افزاید، مسلّماً خداوند بر هر کاری تواناست‌ (١) هر رحمتی که خداوند برای مردم بفرستد کسی نمی‌تواند از [رسیدن] آن [به مردم] جلوگیری کند، و هرچه را [از کسی] بازدارد بعد از او هیچ فرستنده‌ای برای آن نخواهد بود، فقط او توانای شکست‌ناپذیر و حکیم است‌ (٢) ای مردم! نعمت‌های خدا را بر خود به یاد آورده، [قلباً مورد توجه قرار دهید]، آیا جز خداوند آفریننده‌ای هست که شما را از آسمان و زمین روزی دهد؟ هیچ معبودی جز او نیست، پس چگونه شما را [از حق که امری بسیار روشن است به‌سوی باطل] برمی‌گردانند؟ (٣)