- المجادلة - جزء بيست و هشتم - سوره مجادلة

قَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّتِي تُجَادِلُكَ فِي زَوْجِهَا وَتَشْتَكِي إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ يَسْمَعُ تَحَاوُرَكُمَا ۚ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ ١ الَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِنْكُمْ مِنْ نِسَائِهِمْ مَا هُنَّ أُمَّهَاتِهِمْ ۖ إِنْ أُمَّهَاتُهُمْ إِلَّا اللَّائِي وَلَدْنَهُمْ ۚ وَإِنَّهُمْ لَيَقُولُونَ مُنْكَرًا مِنَ الْقَوْلِ وَزُورًا ۚ وَإِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ ٢ وَالَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِنْ نِسَائِهِمْ ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا قَالُوا فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَتَمَاسَّا ۚ ذَٰلِكُمْ تُوعَظُونَ بِهِ ۚ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ ٣ فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيَامُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَتَمَاسَّا ۖ فَمَنْ لَمْ يَسْتَطِعْ فَإِطْعَامُ سِتِّينَ مِسْكِينًا ۚ ذَٰلِكَ لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ ۚ وَتِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ ۗ وَلِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ أَلِيمٌ ٤ إِنَّ الَّذِينَ يُحَادُّونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ كُبِتُوا كَمَا كُبِتَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۚ وَقَدْ أَنْزَلْنَا آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ ۚ وَلِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ مُهِينٌ ٥ يَوْمَ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِيعًا فَيُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا ۚ أَحْصَاهُ اللَّهُ وَنَسُوهُ ۚ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ ٦

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی

همانا خداوند درخواستِ آن زن را که دربارۀ همسرش با تو بحث می‌کرد و به خداوند [از حادثۀ پیش‌آمده] شکایت داشت اجابت نمود، آری، خداوند گفت‌وگوی شما را می‌شنود؛ زیرا خدا شنوا و بیناست‌ (١) از شما کسانی که با زنان خود «ظِهار» می‌کنند، [یعنی به رسم جاهلیت، زنانشان را نوعی طلاق می‌دهند و آنان را چون مادرانشان بر خود حرام می‌کنند، بدانند که] همسرانشان یقیناً [در حکم] مادرانشان نیستند، بلکه مادرانشان فقط زنانی هستند که آنان را زاییده‌اند، [با خواندن چنین صیغۀ طلاقی] در حقیقت سخن زشت و باطلی می‌گویند، همانا خداوند بسیار باگذشت و بسیار آمرزنده است‌ (٢) کسانی که با زنانشان ظِهار می‌کنند، سپس از آنچه گفته‌اند پشیمان می‌شوند باید پیش از آمیزش با زنانشان، برده‌ای آزاد کنند، این [قانونی] است که شما به آن سفارش می‌شوید، خداوند بر آنچه انجام می‌دهید آگاه است‌ (٣) کسی که [برده‌ای] نیافت پیش از آمیزش دو ماه روزۀ پی‌درپی [بر عهدۀ اوست]، و هرکه قدرت [بر آن را] ندارد باید شصت مسکین را طعام دهد، [این احکام] برای این [است] که به خداوند و رسولش [آن‌گونه که سزاوار است] مؤمن شوید [و با فرهنگ جاهلی قطع رابطه کنید،] این‌ها حدود خداوند است، و برای کافران [که از آن رویگردان هستند] عذابی دردناک است‌ (٤) مسلّماً کسانی که با خداوند و رسولش دشمنی می‌کنند، خوار و سرنگون می‌شوند، همان‌گونه که [دشمنان خدا و انبیاء] پیش از اینان خوار و سرنگون شدند، درحالی‌که ما [برای هدایت مردم] آیات روشنی فرستادیم [تا به خواری و سرنگونی نیفتند]، و برای کفرپیشگان عذابی خوارکننده است‌ (٥) [آن عذاب در] روزی [است] که خداوند همۀ آنان را برمی‌انگیزد و به اعمالی که انجام داده‌اند آگاهشان می‌کند؛ [اعمالی که] خداوند [شمارۀ] آن‌ها را محفوظ داشته، ولی آنان فراموشش کرده‌اند! خداوند بر هرچیزی ناظر و حاضر است‌ (٦)