- الأنفال - جزء دهم - سوره انفال

وَاعْلَمُوا أَنَّمَا غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي الْقُرْبَىٰ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ إِنْ كُنْتُمْ آمَنْتُمْ بِاللَّهِ وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَىٰ عَبْدِنَا يَوْمَ الْفُرْقَانِ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ ۗ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ٤١ إِذْ أَنْتُمْ بِالْعُدْوَةِ الدُّنْيَا وَهُمْ بِالْعُدْوَةِ الْقُصْوَىٰ وَالرَّكْبُ أَسْفَلَ مِنْكُمْ ۚ وَلَوْ تَوَاعَدْتُمْ لَاخْتَلَفْتُمْ فِي الْمِيعَادِ ۙ وَلَٰكِنْ لِيَقْضِيَ اللَّهُ أَمْرًا كَانَ مَفْعُولًا لِيَهْلِكَ مَنْ هَلَكَ عَنْ بَيِّنَةٍ وَيَحْيَىٰ مَنْ حَيَّ عَنْ بَيِّنَةٍ ۗ وَإِنَّ اللَّهَ لَسَمِيعٌ عَلِيمٌ ٤٢ إِذْ يُرِيكَهُمُ اللَّهُ فِي مَنَامِكَ قَلِيلًا ۖ وَلَوْ أَرَاكَهُمْ كَثِيرًا لَفَشِلْتُمْ وَلَتَنَازَعْتُمْ فِي الْأَمْرِ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ سَلَّمَ ۗ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ٤٣ وَإِذْ يُرِيكُمُوهُمْ إِذِ الْتَقَيْتُمْ فِي أَعْيُنِكُمْ قَلِيلًا وَيُقَلِّلُكُمْ فِي أَعْيُنِهِمْ لِيَقْضِيَ اللَّهُ أَمْرًا كَانَ مَفْعُولًا ۗ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ ٤٤ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا لَقِيتُمْ فِئَةً فَاثْبُتُوا وَاذْكُرُوا اللَّهَ كَثِيرًا لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ٤٥

اگر به خداوند و آیاتی که بر بنده خودمان، روز جدایی حق از باطل همان روز برخورد دو گروه [مؤمن و کافر] نازل کردیم ایمان دارید، بدانید که آنچه از غنائم [جنگی یا هر طریق مشروعی] به دست آوردید، یک‌پنجم آن به خداوند و پیامبر و خویشانش و یتیمان و تهیدستان و درراه‌ماندۀ بی‌زادوتوشه اختصاص دارد، خداوند بر هر کاری تواناست. (٤١) [روز رویارویی با دشمن] شما به سطح زمین نزدیکتر بودید، و دشمن در دامنه‌ای بالاتر قرار داشت، و کاروان [تجاری قریش] در سطحی پایین‌تر از شما بود،[ اگر کاروان را تعقیب می‌کردید از منافع جهاد محروم می‌شدید] و چنانچه با یکدیگر [در مورد مکان جنگ،] وعده می‌گذاشتید دربارۀ وعده‌گاه اختلاف می‌کردید،[ ولی پیروزی به‌صورت غیرعادی نصیب شما شد] تا خداوند کاری را که براساس خواسته‌اش انجام شدنی بود تحقق دهد، برای این‌که هرکس هلاک می‌شود با دلیلی روشن هلاک شود، و هرکس حیات[ معنوی] می‌یابد با دلیلی روشن حیات یابد، همانا خداوند شنوا و داناست (٤٢) خداوند در عالم خواب [نفرات] دشمن را به تو اندک و ناچیز نشان داد، اگر آنان را بسیار نشان می‌داد، [شما ای مؤمنان بعد از آگاهی از آن] قطعاً سست می‌شدید، و در مورد جنگ دچار اختلاف می‌گشتید، اما خداوند [شما را] در امان داشت، او به اسرار و نیات باطن‌ها آگاه است. (٤٣) چون [با دشمن] روبرو شدید، آنان را در نظرتان اندک، و شما را نیز در نظر آنان اندک نشان داد [لذا مسئله جنگ را ساده گرفتند و وارد جنگ شدند] تا خداوند کار [پیروزی شما و شکست دشمن] را که شدنی بود تحقق دهد، همه کارها به‌سوی خداوند بازگردانده می‌شود، (٤٤) ای مؤمنان! چون [در میدان نبرد] با دشمن روبرو شدید ثابت‌قدم باشید و خدا را بسیار یاد کنید تا پیروزی نصیبتان شود. (٤٥)