- التوبة - جزء دهم - سوره توبه

رَضُوا بِأَنْ يَكُونُوا مَعَ الْخَوَالِفِ وَطُبِعَ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَفْقَهُونَ ٨٧ لَٰكِنِ الرَّسُولُ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ جَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ ۚ وَأُولَٰئِكَ لَهُمُ الْخَيْرَاتُ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ٨٨ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ٨٩ وَجَاءَ الْمُعَذِّرُونَ مِنَ الْأَعْرَابِ لِيُؤْذَنَ لَهُمْ وَقَعَدَ الَّذِينَ كَذَبُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ ۚ سَيُصِيبُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ٩٠ لَيْسَ عَلَى الضُّعَفَاءِ وَلَا عَلَى الْمَرْضَىٰ وَلَا عَلَى الَّذِينَ لَا يَجِدُونَ مَا يُنْفِقُونَ حَرَجٌ إِذَا نَصَحُوا لِلَّهِ وَرَسُولِهِ ۚ مَا عَلَى الْمُحْسِنِينَ مِنْ سَبِيلٍ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ ٩١ وَلَا عَلَى الَّذِينَ إِذَا مَا أَتَوْكَ لِتَحْمِلَهُمْ قُلْتَ لَا أَجِدُ مَا أَحْمِلُكُمْ عَلَيْهِ تَوَلَّوْا وَأَعْيُنُهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ حَزَنًا أَلَّا يَجِدُوا مَا يُنْفِقُونَ ٩٢ إِنَّمَا السَّبِيلُ عَلَى الَّذِينَ يَسْتَأْذِنُونَكَ وَهُمْ أَغْنِيَاءُ ۚ رَضُوا بِأَنْ يَكُونُوا مَعَ الْخَوَالِفِ وَطَبَعَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ ٩٣

راضی شده‌اند با خانه‌نشینانِ [معاف از جهاد] باشند! بر دل‌هایشان مُهرِ [عدم فهم حقایق] زده شده، بدین سبب [منافع دنیایی و آخرتی جهاد را] نمی‌فهمند‌ (٨٧) ولی پیامبر و کسانی که با او ایمان آورده‌اند با اموال و جان‌هایشان جهاد کردند، اینانند که همۀ خیرات [دنیا و آخرت] برای آنان است، و اینانند که [بر همۀ موانع راه سعادت] پیروزند‌ (٨٨) خداوند برای آنان بهشت‌هایی آماده کرده که از زیر [درختان] آن نهرها جاری است، در آن‌جا جاودانه‌اند، این است کامیابی بزرگ!‌ (٨٩) عذرتراشان بادیه‌نشین [نزد تو] آمدند تا به آنان اجازۀ [ترک جنگ] داده شود، و کسانی که [معذوریتِ خود را] به خدا و رسولش دروغ گفتند در خانه نشستند، به‌زودی به کسانی از آنان‌که کافرند عذاب دردناکی خواهد رسید‌ (٩٠) بر ناتوانان و بیماران و آنان‌که چیزی برای هزینه‌کردن [در راه جهاد] نمی‌یابند درصورتی‌که [در پشت جبهه با گفتار و اعمالشان] خیرخواه خدا و رسولش باشند باکی نیست [که به میدان جنگ نیایند]، [آری] بر نیکوکارانِ [معذور] هیچ راهِ [مؤاخذه‌ای] نیست، خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است‌، (٩١) و نیز بر کسانی که چون نزد تو آمدند تا به آنان مَرکبی دهی، گفتی: مَرکبی ندارم [تا شما را به جهاد ببرم]. باکی نیست [که به جهاد نیایند]، آنان [از نزد تو] بازگشتند درحالی‌که به سبب اندوه شدید از دیدگانشان اشک می‌ریخت که چرا چیزی نمی‌یابند تا [در راه جهاد] هزینه کنند (٩٢) راه [مؤاخذه] فقط به روی کسانی باز است که در عین توانگری، [برای نرفتن به جهاد] از تو اجازه می‌خواهند، آنان راضی شدند که با معاف‌شدگان [از جنگ] در خانه بنشینند، خدا بر دل‌هایشان مُهرِ [عدم فهم حقایق] زده، بدین سبب [به منافع دنیایی و آخرتی جهاد] آگاه نیستند‌ (٩٣)