English
خطبه 142
خطبه درباره نيكى به نااهل
-
وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُاز سخنان آن حضرت است
-
درباره نیکی به نااهل
-
وَ لَيْسَ لِواضِعِ الْمَعْرُوفِ فى غَيْرِ حَقِّهِ وَ عِنْدَ غَيْرِ اَهْلِهِ مِنَ الْحَظِّبرای کسی که احسان را در غیر محلّش و در دست غیر مستحقّش قرار دهد
-
فيما اَتى اِلاّ مَحْمَدَةُ اللِّئامِ، وَ ثَناءُ الاَْشْرارِ، وَ مَقالَةُ الْجُهّالِ، مادامَسودی جز ستایش مردم پست، و تعریف اشرار، و گفتار جاهلان نیست، آن هم تا وقتی که به آنان
-
مُنْعِماً عَلَيْهِمْ: ما اَجْوَدَ يَدَهُ! وَ هُوَ عَنْ ذاتِ اللّهِ بَخيلٌ.احسان می کند، می گویند: عجب دست بخشنده ای دارد! در حالی که این شخص از احسان در راه خدا بخیل است.
-
فَمَنْ آتاهُ اللّهُ مالاً فَلْيَصِلْ بِهِ الْقَرابَةَ، وَلْيُحْسِنُ مِنْهُ الضِّيافَةَ،کسی که خداوند مالی به او عنایت کرد باید به اقوامش کمک کند، مهمانی‌ِ شایسته ای برگزار نماید،
-
وَلْيَفُكَّ بِهِ الاَْسيرَ وَالْعانِىَ، وَلْيُعْطِ مِنْهُ الْفَقيرَ وَالْغارِمَ، وَلْيَصْبِرْاسیر و گرفتار را آزاد کند، به فقیر و بدهکار ببخشد، و بر ادای حقوق
-
نَفْسَهُ عَلَى الْحُقُوقِ وَ النَّوائِبِ ابْتِغاءَ الثَّوابِ، فَاِنَّ فَوْزاً بِهذِهِواجبه و حوادث و بلاها جهت درخواست ثواب الهی شکیبایی ورزد، زیرا بدون تردید دستیابی به این
-
الْخِصالِ شَرَفُ مَكارِمِ الدُّنْيا، وَ دَرْكَ فَضائِلِ الاْخِرَةِ اِنْ شاءَ اللّهُ.خصلتها شرف و کرامت در دنیا، و دستیابی به فضائل آخرت است اگر خدا بخواهد.
