خطبه 220
خطبه در توصيف بيعت مردم با آن جناب بر خلافت
-
وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُاز سخنان آن حضرت است
-
فـى وَصْـفِ بَيْعَتِـهِ بِالْخِـلافَـةِ. وَ قَـدْ تَقَـدَّمَ مِثْلُـهُ بِاَلْفـاظ مُخْتَلِفَـةدرتوصیف بیعت مردم باآن جناب بر خلافت. و که فبلاً سخنی شبیه این با الفاظی دیگر گذشت (کلام 53)
-
وَ بَسَطْتُمْ يَدى فَكَفَفْتُها، وَ مَدَدْتُمُوها فَقَبَضْتُها، ثُمَّ تَداكَكْتُمْدستم را باز کردید و من بستم، آن را کشیدید ولی من جمع کردم، آن گاه همچون شتران
-
عَلَىَّ تَداكَّ الاِْبِلِ الْهيمِ عَلى حِياضِها يَوْمَ وُرُودِها، حَتَّى انْقَطَعَتِتشنه به وقتی که به آبشخورهایشان وارد می شوند بر من هجوم آوردید، تا جایی که بند کفش
-
النَّعْلُ، وَسَقَطَ الرِّداءُ، وَ وُطِىءَ الضَّعيفُ، وَ بَلَغَ مِنْ سُرُورِ النّاسِپاره شد، و عبا از دوش افتاد، و ضعیف زیر پا ماند، و مردم به خاطر بیعتشان با من
-
بِبَيْعَتِهِمْ اِيّاىَ اَنِ ابْتَهَجَ بِهَا الصَّغيرُ، وَ هَدَجَ اِلَيْهَا الْكَبيرُ،آنچنان خوشحال شدند که کودکان هم از این معنی بهوجد آمدند، و پیران ناتوان با گامهای لرزان،
-
وَ تَحامَـلَ نَحْوَها الْعَليـلُ، وَ حَسَرَتْ اِلَيْهَا الْكَعـابُ.و بیماران با مشقّت فراوان، و دختران نورسیده بی نقاب برای تماشای این منظره روی آوردند.